Eerste dag sneeuw shufflen zit er op.

De weer voorspelling is helaas uit gekomen de eerste sneeuw is daar alweer. Het hele weekend een grijze lucht waar regelmatig een sneeuwbui uit rolde. Maandag was het een stuk aangenamer strak blauwe lucht maar de temperatuur was ver beneden het vriespunt en zit rond de -10. Koud? Nee gelukkig niet, nadat het in het weekend best fris was is het nu heerlijk weer, na genoeg geen wind en dat maakt het wederom zeer aangenaam. Mooi weer om de laaste klusjes die nodig zijn voor het echt koud wordt klaar te doen.

Vorige week misten we 2 kippen. Johnstone de haan en ons nieuw White Crested Black Polish kippetje. De laaste weken waren hun tweeën, dikke vrienden en altijd bij elkaar, ze waren zich een beetje aan het afzonderen van de anderen. Waarschijnlijk hadden ze stiekem andere plannen :-). Toch waren ze 's avonds altijd te vinden in het kippehok, behalve die ene avond niet. Op een bewuste avond  zaten beiden niet op stok en waren zo gauw nergens te vinden. Dus zijn we op onderzoek uit gegaan. Op een gegeven moment kwamen we bij de dugout uit en vonden we daar grote ronde gaten gegraven in de grond. Gaten gegraven door een Badger. Een Badger is een zeg maar grote wesel (ze komen voort uit de wesel familie) die zich voornamelijk voed met Gophers (soort Eekhoorn) en andere kleinere dieren. Gophers leven weer in de grond en als een Badger ruikt dat er een Gopher in de grond zit dan graven ze het gat van de Gopher uit en verdwijnen ook zij in de grond en volgen het gangen stelsel wat de Gophers daar ontworpen hebben totdat ze de Gopher te pakken hebben. Overdag slapen ze dan ook onder de grond en bij schemer komen ze voor de dag.

 Nu liepen wij dus rond de Dugout om het één en het ander te uit te checken en plotseling hoorden we helemaal aan de andere kant een zacht geluid van een kip, bap-bap-bap je kent dat wel. Wij op zoek waar dit vandaan kwam en vonden op een gegeven moment tussen het lange gras Johnstone de haan. Helemaal in één gedoken, verstopt. Normaal als je bij hem in de buurt komt gaat hij in de aanval en gaan zijn nekveren overeind staan en springt hij met zijn sporen tegen je op. Nu was hij mak als een lammetje en liet zich zomaar pakken. Toen ik hem vast had zagen we pas hoe hij er aan toe was. Zijn staart hing helemaal naar beneden en kapot, heeft hij normaal een volle dos nekharen nu waren er alleen nog graten over en één van zijn poten bloede, tevens was hij één van zijn sporen kwijt. Zijn hanekam hing op half zes en spatjes had hij totaal niet. Het Zwarte kippetje was nergens te vinden. We hadden gelijk in de gaten wat er gaande was, de Badger was hier debet aan en waarschijnlijk heeft Johnstone de haan, gevochten als een leeuw om zich zelf of misschien wel het zwarte kippetje te beschermen. We hebben Johnstone gelijk naar het kippenhok gebracht en eten en drinken gegeven. 's Avonds nadat alle kippen en hanen en de Peacock op stok zaten hebben we het hok dicht gedaan en dat gaan we voorlopig zo houden. Inmiddels begon het te schemeren en zijn wij gewapend met het geweer richting de Dugout gegaan. Pepsi onze trouwe viervoeter ging natuurlijk ook mee en bij één van de gaten bleef ze staan snuffelen, en duwde zij haar neus naar binnen, totdat plotseling een gegrom opsteeg uit dat gat, Pepsi maakte een sprong in de lucht en zette het op een lopen. Pepsi hebben we die avond niet meer gezien in de buurt van de Dugout. De Badger zat dus in dat gat, dat kon niet missen want ook als wij met onze neus boven dat gat hingen kwam er gegrom uit. Ik heb voor de zekerheid mijn neus net als Peps deed er maar niet in gestoken ;-).

                  Hier de reden dat ik niet met mijn neus te dicht bij dat gat wilde zijn.

Jacqueline en ik hebben uren op een afstand het gat in de gaten gehouden totdat we wortel aan het schieten waren maar geen Badger. We hebben gewacht, totdat het te donker werd om nog iets te kunnen zien, het gegrom hebben we nog wel regelmatig gehoord dus we wisten dat de predator er nog in zat. Helaas voor ons durfde hij zich niet te vertonen. Waarschijnlijk vermoede hij al, zodra hij zijn neus had laten zien hij er een derde neusgat bij gekregen zou hebben. De volgende dagen hebben we de boel nauwlettend in de gaten gehouden maar de Badger was zeer verstandig en heeft zich niet laten zien, en inmiddels eieren voor zijn geld gekozen. Later zijn de gaten onberoerd gebleven dus waren we er zeker van dat hij verder getrokken was. Badgers zijn gevaarlijke beesten en kunnen ook mensen aanvallen dus die wil je niet in je buurt hebben. Zeker niet 's avonds, als je denkt nog een eindje te gaan lopen en je komt zo'n vriendelijk grommende meneer of mevrouw tegen. Het Zwarte kippetje hebben we niet meer gezien of gevonden zelfs geen veertjes of enig teken van een gevecht. Waarschijnlijk is ze te grazen genomen door onze vrolijke vriend de Badger. Johnstone maakt het naar omstandigheden goed hij eet en drinkt en na een paar dagen in een hoekje te hebben gezeten  heeft hij zich ook al weer buiten in de ren vertoond alleen heeft hij zich nog niet laten horen en is nog steeds zeer mak. Misschien heeft hij nu in de gaten dat we alleen maar goede bedoelingen hebben met hem en zal hij mij niet meer aanvallen. De toekomst zal het leren.

Frosty the Snowman looks around the corner

Tijd vliegt voorbij, ik heb het idee dat de winter nog maar net voorbij is en de volgende winter staat weer al om de hoek. Een bekend verschijnsel hier is dat je rond Halloween, eind October een sneeuw bui kunt verwachten. Zoals de vooruitzichten er nu uitzien krijgen ze weer gelijk want rond 5 November wordt sneeuw voorspeld. Iets waar we niet echt op zitten te wachten maar gelukkig kunnen ook wij het weer hier niet regelen. Meestel is deze sneewbui van tijdelijke aard en verdwijnt de sneeuw na een paar dagen of weken. Begin of half December kun je meestal echt op sneeuw rekenen, wat dan pas in April of zoals begin dit jaar in Mei dan pas weer verdwenen is. De laaste weken staan dan ook in het teken van alles winter klaar te maken. Rotzooi en losse apperatuur opruimen, zodat je met sneeuw schuiven geen verassingen tegen komt. Pompen en slangen leeg maken en de hogedruk reiniger in de verwarmde werk plaats. Dan de kachel in de werkplaats nog schoon maken zodat deze aan gestoken kan worden zodra we deze nodig hebben. Alle beesten van verwarmde drinkbakken voorzien en het warmte element in de automatische drinkbak bij de paarden controleren enz. enz. Afgelopen Juni hebben we onze acres hooi weer gemaaid en gebaled (hooi balen draaien). Deze moeten ook binnen gehaald worden. 20 hebben we er al binnen dus hebben we er nog 45 te gaan. Onze trailer is  niet zo groot dus een tijd rovend karweitje.

Tussendoor proberen we dit alles geregeld te krijgen, al verloopt het niet zo vlot omdat mijn moeder hier was en die vraagt ook wat aandacht. Niet dat ze dit verwacht van ons maar je probeerd haar toch een zo leuk mogelijke vakantie te bezorgen. Volgens haar zeggen, geniet ze er met volle teugen van en zal ze de nodige kilootjes aangekomen zijn omdat we nog al eens buiten de deur eten.

De afstanden zijn hier groot dus als je onderweg bent en je wilt zoals ik op tijd eten dan moet je dus wel onderweg eten. En bovendien is het gezellig ook. Meestal eten we dan in echte Canadese restaurantjes waar je voor een paar Dollar een maaltijd voor geschoteld krijgt. Goed eten, veel voor weinig. Niet naar de antourage kijken, want als je daar op let zou je hier nergens meer kunnen eten. De inboedels in deze veelzijdige eet gelegenheden dateerd nog van de jaren 50 tot jaren 70. Moderne eet gelegenheden van deze tijd kom je hier op de prairie niet tegen. Een eet tentje wat de klok slaat staat in Lafleche van 2 oudere lieve (bejaarde) Chinese mensjes. De gelegenheid zou kwa antourage een dikke 1 krijgen en als je de keuken ziet zou je hard de deur uitrennen. Toch mogen ze van de keurings dienst van waren nog steeds hun restaurantje runnen dus zal het wel binnen de regels vallen. Een overheerlijke soep, een Denver (soort omelet) met brood en een koffie of thee voor 2 personen. Een bijzonder heerlijke en grote maaltijd inclusief drinken en je betaald voor 2 personen $13.00 dollar (€ 9.50). Waar kun je in deze tijd nog lekker eten voor weinig. Moeders heeft nu kunnen zien hoe wij de dagen door brengen en wat er zich zoal afspeeld. Ze is overal mee naar toe gereden zoals onderdelen halen, naar de buurt super, de Co-op, verjaardagen, Donderdag avond naar de Riding club, een Cuba avond met zangers, Auction enz. enz. Eén van de verjaardagen was van onze goede vriend Ron, een echte Cowboy, natuurlijk was mijn moeder vreselijk enthousiast om een echte Cowboy te ontmoeten en dat moest op de gevoelige plaat vast gelegd worden.

Ze heeft ook begrepen dat i.v.m. met de grote afstanden de Diesel onze grootste kosten post is. Even een kleine anekdote over wat er op de weg terug nadat ik haar van het vliegveld had opgehaald gebeurde. Op een gegeven moment stopte ik om te tanken en voor ik uitstapte zei mijn moeder dat zij wel zou betalen. Eerst

 zei ik dat ze zich daar maar geen zorgen om moest maken maar zoals zo vaak wilde zij persé haar steentje bijdragen. Toen ik klaar was met aftanken liep ik naar de passagiers kant en ze opende de deur, hoeveel is het, was de vraag,......... ik zei honderd tien dollar .................... het was even stil en zeer verontwaardigt klonk het in eens HONDERD TIEN DOLLAR??? (Je had haar gezicht moeten zien).......... jawel,....... nee je maakt een grapje kreeg ik als antwoord, nee echt, honderd tien dollar. Ze schoot in de lach en had vijftig dollar in haar hand. Ook ik moest vreselijk lachen met het zien van die vijftig dollar en de verontwaardige blik. (onze truck heeft een 100 liter tank) Ze was gelijk genezen, jaaa zeg!!!!!, dan ben ik gelijk door mijn zakgeld heen werd er geroepen. Dus heb ik het maar betaald.

Inmiddels is ze weer naar huis, na nog een bezoekje aan de familie de Jager in Rolling Hills is ze 29 October weer op het vliegtuig gestapt. Al met al hebben we dit jaar best wat Nederlandse visitie gehad. Altijd leuk om anderen te laten zien hoe je erbij zit en wat je zoal doet. Je kunt vele verhalen schrijven, je kunt het persoonlijk vertellen maar je moet het met eigen ogen zien. Hoe het hier is en eruit ziet. Je kunt het niet overbrengen met woorden en foto's. En als je het gezien hebt kun je er over mee praten. "There are always flowers for those how wants to see them". Enkele weken geleden hadden we nog meer bezoek en wel ten zuiden van onze yard, bij het weiland waar onze paarden staan. We kwamen net terug van de buurman en zagen hem door de Luzerne lopen. Snel naar huis om de camera te halen. Inmiddels was hij de gridroad (grintweg) over gestoken en moesten we dus het land in rijden om hem goed op de korrel te krijgen. Gelukkig was alles al in de combine en in de bin (silo) dus konden we geen schade aan richten.

Verder is er van deze kant niet veel te melden, niet dat we stil zitten want we zijn nog hele dagen bezig al wordt het 's avonds nu een stuk frisser, maar met een jas aan kunnen we ook nog buiten werken. Wat eigenlijk vorig jaar aan de beurt was daar zijn we nu mee gestart en dat is een Veranda. Ik weet niet hoe ze het in Nederland noemen maar het wordt een deck (plateau) met een dak erboven wat aan het huis vast zit. Je kunt dus zo vanuit het huis het deck op lopen. Het dak van het huis wordt dus verlengt. Het krijgt echt het gezicht van een Ranch House. Als je het niet kunt volgen dan kom je maar kijken zou ik zeggen. Omdat het hier hard vriest is het raadzaam om gaten te boren en er beton in te storten onder de vorst grens, zodat je bouwerk niet opvriest in de winter. Dat is waar we hier onder mee bezig zijn. Op de laaste foto is te zien dat alle palen over eind staan.