Dumb White Men..........

Zo daar zijn we weer, kom net uit de douche, tijd voor een kop koffie en dan gelijk maar even wat optikken voor onze dierbaren in het ozo mooie Europa, met al hun resessies, slechte economie en regerings perikelen. Heb ik goed nieuws voor jullie wat de regering betreft is het hier al niet veel beter. De economie in Saskatchewan is wel goed, al blijft het in andere provincies van Canada iets achter. Dat ik net gedouched hebt komt omdat ik eruit zag als een schoorsteenveger. De kachel in de werkplaats was uit gegaan vannacht en dat betekent dat hij schoon gemaakt moet worden. Een vies kl... karweitje maar ja ook die moeten gebeuren. Het lijkt een beetje op vroeger, toen moest je ook de kolen kachels regelmatig schoon maken en dat is hier met een graan kachel precies hetzelfde. Je stook kosten zijn goedkoper maar je moet er soms wel wat effort in steken om de boel op temperatuur te houden. Anyway het is weer gebeurd dus kunnen we er weer een maandje of 2 tegen aan. Soms heb je van die dagen dat je 's morgens je dag uitstippeld en denkt, zo en zo gaan we het vandaag doen en dan open je 1 deur en ineens ziet je dag er totaal anders uit. Een paar uur later zou je zo voor Zwarte Piet door kunnen gaan.  Zo ook komen zulke dingen nooit alleen, okay, kachel uit dat is om te over komen denk je dan, wil je jas uit doen ........ rits vast en met geen mogelijkheid los te krijgen. Over je hoofd trekken lukt ook niet want die rits blijft niet vast zitten halverwegen, nee natuurlijk niet, precies onder je kin, kun je ook nog niet zien waarom hij niet open wil. Stap je een beetje bruusk in je klompen, omdat je je druk maakt om een jas (jawel ik draag nog steeds klompen) breekt mijn klomp, dan snap je gelijk waar het gezegde "Nu breekt mijn klomp" vandaan komt, als er dus dingen gebeuren waar je bij je pet niet bij kunt. Hmmm ook zo'n leuk gezegde. En dan vinden ze het gek dat je af en toe je geduld verliest. Als je van die dagen hebt moet ik altijd aan die oude Indiaan denken die ik enige tijd geleden tegen kwam. Op een dag was ik in een restaurant voor een kop koffie komt er een oude indiaan binnen.

Ik denk dat de man ergens in de negentig was. Hij komt bij mij aan tafel zitten en we raken aan de praat. We praten over vroeger en over de regering en economie enz. Zegt hij ineens, You........White men are dumb.......ik was een beetje verbaast over deze plotselinge ommekeer in onze conversatie en zei tegen hem, Ho is even Geronimo waar wil jij met dit gesprek naar toe, we gaan hier toch niet discrimineren. Een beetje geïrriteerd vraag ik "waarom vind jij de White men dom"? Hij staart mij een poosje aan en begint. Wanneer jullie White men ons land binnen stormden was dat ons land, we hadden geen belasting, we stonden nooit in het rood, hadden geen schulden, genoeg Buffalo om te eten, genoeg Bevers om kleding van te maken, Schoon water, vrouwen deden al het werk, de Medicine man (dokter) was gratis, Wij deden alle dagen hunting (jagen) en vissen en hadden de hele nacht sex........daarna leunde hij lachend achter over in zijn stoel en zei, Only White men dumb enough to think he could improve system like that (jullie blanke dachten deze levenstijl te kunnen verbeteren). Daarna stond hij op pakt zijn hoed legde zijn hand op mijn schouder en zei "Have a nice day my friend", en liep weg, en liet mij zeer verbaast en duidelijk nadenkend over wat hij net zei achter. Na er enige tijd over nagedacht te hebben moest ik hem toch wel gelijk geven. Moet je eens kijken in welke stress wereld we leven.

Het blijkt dat we in een vreemde wereld wonen, meer en meer verbaas ik me over wat er allemaal gaande is of wat er is gebeurd. Meestal horen we het nieuws van anderen hoe het er in Europa aan toe gaat. Nu het laaste nieuws van Canadese kant verbaasde mij ook enigsinds. Ik weet niet van de hoed en de rand maar ik had begrepen dat een Nederlandse vereniging in Canada in Britisch Colombia een Sinterklaas intocht wilden organiseren voor Nederlandse kinderen van emigranten. Om een lang verhaal kort te houden hiervoor moest een vergunning aan gevraagd worden en na een uitleg wat een Sinterklaas intocht inhoud werd deze vergunnig geweigerd omdat Sinterklaas zwarte knechten heeft en dat zou aan slavernij gekoppeld worden en discriminerend zijn. Alleen Sinterklaas mocht wel, maar niet met zwarte pieten erbij. Er is wat van te zeggen natuurlijk als een Canadese gemeente niet op de hoogte is van een Sinterklaas traditie en dan in mijn ogen normale beslissing neemt. Ik zelf kan me hier wel in vinden al begrijp ik uit het verhaal dat vele Nederlanders het flauwekul vonden. Ik zie zowiezo niet het nut van een Sint in Canada en ik heb zoiets als je in Canada wil wonen heb je je er ook maar naar aan te passen, al wil ik er wel aan toe voegen dat een beschuitje met hagelslag wel erg lekker is op de Zondag morgen. Wij hebben natuurlijk geen kinderen dus sta je daar ook anders tegen over denk ik, maar ze hebben hier wel Santa Claus (Kerstman) traditie en dat komt op hetzelfde neer voor kinderen, al heeft Santa geen zwarte pieten. Ik heb ook begrepen dat in Nederland weer de discussie is los gebarsten over de Zwarte Pieten. Ik begrijp die mensen niet die elke keer zulke dingen op rakelen. Dan is het weer Zwarte Piet, dan zijn het Negerzoennen, Jodekoeken en wat al nog meer.

Moet ik er nu over vallen als ik Blanke Vla in de schappen zie staan of dat er ook witte chocola te koop is. Ga toch weg, stoppen met die onzin, ga iets nuttigs doen in plaats van die onzin uit kramen. Wat is dat toch, mensen moeten nou altijd wat te zeuren hebben.  Als we dan nu toch aan het zeuren zijn laten we het dan ook maar over het weer hebben. Afgelopen dagen zakte het kwik tot tegen de -20 's nachts maar overdag toch een heerlijk zonnetje erbij en best behaagelijk. Ook weer wat sneeuw buien, das een beetje minder, maar over het algemeen mogen we niet klagen. Toch ben ik ook maar een mens en wil ik toch wat te klagen hebben dus doe ik dat dan maar over die koekebakkers die proberen het weer te voorspellen. Ja vertellen over wat het weer gisteren was dat kunnen ze goed maar over wat het morgen zal zijn wordt voor hun altijd wat moeilijker. Een mens is niet te voorspellen zo ook het weer niet. Vorige week een dag sneeuw gehad dus kijk ik de volgende morgen op het weer bericht en er wordt voorlopig geen sneeuw meer voorspeld. Dus ik met goede moed, het was heerlijk weer, alle sneeuw overal verwijderd en de drive way helemaal sneeuw vrij gemaakt. Een toch wel tijd rovend karweitje. Wat zand neer gegooid op de wat gladde plekken zodat niemand die op ons terrein komt kan vallen of ons aansprakelijk kan stellen. Ja ja, je woont in Canada en ook hier hebben ze van die Amerikaanse tafferelen dat ze je voor alles aanspakelijk kunnen stellen. Ze durven je nog wel een process aan  te doen als ze over hun eigen schoenveters vallen omdat je niet gezegd hebt dat hun schoenveters niet goed vast zaten. Goed, alles sneeuw vrij maken een karweitje waar je toch gauw een morgen mee bezig bent als je het goed doet. Altijd fijn als je ermee klaar bent en dan ziet de Yard er altijd netjes en opgeruimd uit. Wil het niet dat ik de volgende morgen wakker wordt met iemand naast me die me de fijne boodschap geeft dat het weer gesneeuwd heeft. Effe checken of ze niet droomt. Nee hoor, ze heeft gelijk weer de hele nacht gesneeuwd en van wat ik de dag ervoor gedaan heb is niets meer van  te zien. Zand weg, paadjes weg, driveway weer helemaal vol gewaaid.......zucht....... Dank u wel WeatherChannel, Accu Weather en al die andere weer kanalen die we raad plegen in de goede hoop de goeie informatie te krijgen. Ach ja er zijn ergere dingen in de wereld.

De winter hier is altijd een leuk seizoen, de mensen stoken der huizen dan zo warm als dat het normaal in de zomer is wanneer ze klagen dat het zo snikheet is. Moeilijk te begrijpen die Canadezen. De agribition, de grooste farm show van Canada hebben we ook weer bezocht. Een jaarlijks terug kerend onderdeel in November. Een dagje rond struinen tussen tractors, combine's, koeien, paarden en al wat erbij hoort en 's avonds the finals van de rodeo, waar de beste rodeo rijders van afgelopen jaar het tegen elkaar opnemen. Altijd een hoogte punt maar betekent ook het einde van het jaar. Hetzelfde als met de auto en motorsport alle kampioen schappen zijn gestreden en afgelopen dus is het wachten op 2012. Eind February 2012 begint het Nascar seizoen weer met de Daytona 500.........och voor je het weet is het weer zover. Nog een paar dagen en dan is het de korste dag daarna worden de dagen weer langer en gaan we weer richting het voorjaar, een heerlijk idee. De winter is tot dusver ons goed gezind we hebben stralend weer en echt bijzondere kou hebben we nog niet gehad en ook met de sneeuw valt het tot dusver reuze mee, dit maakt een mens blij nu hopen dat het nog even zo blijft. Hier is nog een indiaans gezegde over de daylight saving time die ze in vele landen houden, gelukkig begrijpen ze hier in Saskatchewan hoe het werkt.

Sinterklaas is inmiddels achter de rug dus wensen we iedereen alvast Prettige feestdagen en een gezond 2012.

Eerste dag sneeuw shufflen zit er op.

De weer voorspelling is helaas uit gekomen de eerste sneeuw is daar alweer. Het hele weekend een grijze lucht waar regelmatig een sneeuwbui uit rolde. Maandag was het een stuk aangenamer strak blauwe lucht maar de temperatuur was ver beneden het vriespunt en zit rond de -10. Koud? Nee gelukkig niet, nadat het in het weekend best fris was is het nu heerlijk weer, na genoeg geen wind en dat maakt het wederom zeer aangenaam. Mooi weer om de laaste klusjes die nodig zijn voor het echt koud wordt klaar te doen.

Vorige week misten we 2 kippen. Johnstone de haan en ons nieuw White Crested Black Polish kippetje. De laaste weken waren hun tweeën, dikke vrienden en altijd bij elkaar, ze waren zich een beetje aan het afzonderen van de anderen. Waarschijnlijk hadden ze stiekem andere plannen :-). Toch waren ze 's avonds altijd te vinden in het kippehok, behalve die ene avond niet. Op een bewuste avond  zaten beiden niet op stok en waren zo gauw nergens te vinden. Dus zijn we op onderzoek uit gegaan. Op een gegeven moment kwamen we bij de dugout uit en vonden we daar grote ronde gaten gegraven in de grond. Gaten gegraven door een Badger. Een Badger is een zeg maar grote wesel (ze komen voort uit de wesel familie) die zich voornamelijk voed met Gophers (soort Eekhoorn) en andere kleinere dieren. Gophers leven weer in de grond en als een Badger ruikt dat er een Gopher in de grond zit dan graven ze het gat van de Gopher uit en verdwijnen ook zij in de grond en volgen het gangen stelsel wat de Gophers daar ontworpen hebben totdat ze de Gopher te pakken hebben. Overdag slapen ze dan ook onder de grond en bij schemer komen ze voor de dag.

 Nu liepen wij dus rond de Dugout om het één en het ander te uit te checken en plotseling hoorden we helemaal aan de andere kant een zacht geluid van een kip, bap-bap-bap je kent dat wel. Wij op zoek waar dit vandaan kwam en vonden op een gegeven moment tussen het lange gras Johnstone de haan. Helemaal in één gedoken, verstopt. Normaal als je bij hem in de buurt komt gaat hij in de aanval en gaan zijn nekveren overeind staan en springt hij met zijn sporen tegen je op. Nu was hij mak als een lammetje en liet zich zomaar pakken. Toen ik hem vast had zagen we pas hoe hij er aan toe was. Zijn staart hing helemaal naar beneden en kapot, heeft hij normaal een volle dos nekharen nu waren er alleen nog graten over en één van zijn poten bloede, tevens was hij één van zijn sporen kwijt. Zijn hanekam hing op half zes en spatjes had hij totaal niet. Het Zwarte kippetje was nergens te vinden. We hadden gelijk in de gaten wat er gaande was, de Badger was hier debet aan en waarschijnlijk heeft Johnstone de haan, gevochten als een leeuw om zich zelf of misschien wel het zwarte kippetje te beschermen. We hebben Johnstone gelijk naar het kippenhok gebracht en eten en drinken gegeven. 's Avonds nadat alle kippen en hanen en de Peacock op stok zaten hebben we het hok dicht gedaan en dat gaan we voorlopig zo houden. Inmiddels begon het te schemeren en zijn wij gewapend met het geweer richting de Dugout gegaan. Pepsi onze trouwe viervoeter ging natuurlijk ook mee en bij één van de gaten bleef ze staan snuffelen, en duwde zij haar neus naar binnen, totdat plotseling een gegrom opsteeg uit dat gat, Pepsi maakte een sprong in de lucht en zette het op een lopen. Pepsi hebben we die avond niet meer gezien in de buurt van de Dugout. De Badger zat dus in dat gat, dat kon niet missen want ook als wij met onze neus boven dat gat hingen kwam er gegrom uit. Ik heb voor de zekerheid mijn neus net als Peps deed er maar niet in gestoken ;-).

                  Hier de reden dat ik niet met mijn neus te dicht bij dat gat wilde zijn.

Jacqueline en ik hebben uren op een afstand het gat in de gaten gehouden totdat we wortel aan het schieten waren maar geen Badger. We hebben gewacht, totdat het te donker werd om nog iets te kunnen zien, het gegrom hebben we nog wel regelmatig gehoord dus we wisten dat de predator er nog in zat. Helaas voor ons durfde hij zich niet te vertonen. Waarschijnlijk vermoede hij al, zodra hij zijn neus had laten zien hij er een derde neusgat bij gekregen zou hebben. De volgende dagen hebben we de boel nauwlettend in de gaten gehouden maar de Badger was zeer verstandig en heeft zich niet laten zien, en inmiddels eieren voor zijn geld gekozen. Later zijn de gaten onberoerd gebleven dus waren we er zeker van dat hij verder getrokken was. Badgers zijn gevaarlijke beesten en kunnen ook mensen aanvallen dus die wil je niet in je buurt hebben. Zeker niet 's avonds, als je denkt nog een eindje te gaan lopen en je komt zo'n vriendelijk grommende meneer of mevrouw tegen. Het Zwarte kippetje hebben we niet meer gezien of gevonden zelfs geen veertjes of enig teken van een gevecht. Waarschijnlijk is ze te grazen genomen door onze vrolijke vriend de Badger. Johnstone maakt het naar omstandigheden goed hij eet en drinkt en na een paar dagen in een hoekje te hebben gezeten  heeft hij zich ook al weer buiten in de ren vertoond alleen heeft hij zich nog niet laten horen en is nog steeds zeer mak. Misschien heeft hij nu in de gaten dat we alleen maar goede bedoelingen hebben met hem en zal hij mij niet meer aanvallen. De toekomst zal het leren.

Frosty the Snowman looks around the corner

Tijd vliegt voorbij, ik heb het idee dat de winter nog maar net voorbij is en de volgende winter staat weer al om de hoek. Een bekend verschijnsel hier is dat je rond Halloween, eind October een sneeuw bui kunt verwachten. Zoals de vooruitzichten er nu uitzien krijgen ze weer gelijk want rond 5 November wordt sneeuw voorspeld. Iets waar we niet echt op zitten te wachten maar gelukkig kunnen ook wij het weer hier niet regelen. Meestel is deze sneewbui van tijdelijke aard en verdwijnt de sneeuw na een paar dagen of weken. Begin of half December kun je meestal echt op sneeuw rekenen, wat dan pas in April of zoals begin dit jaar in Mei dan pas weer verdwenen is. De laaste weken staan dan ook in het teken van alles winter klaar te maken. Rotzooi en losse apperatuur opruimen, zodat je met sneeuw schuiven geen verassingen tegen komt. Pompen en slangen leeg maken en de hogedruk reiniger in de verwarmde werk plaats. Dan de kachel in de werkplaats nog schoon maken zodat deze aan gestoken kan worden zodra we deze nodig hebben. Alle beesten van verwarmde drinkbakken voorzien en het warmte element in de automatische drinkbak bij de paarden controleren enz. enz. Afgelopen Juni hebben we onze acres hooi weer gemaaid en gebaled (hooi balen draaien). Deze moeten ook binnen gehaald worden. 20 hebben we er al binnen dus hebben we er nog 45 te gaan. Onze trailer is  niet zo groot dus een tijd rovend karweitje.

Tussendoor proberen we dit alles geregeld te krijgen, al verloopt het niet zo vlot omdat mijn moeder hier was en die vraagt ook wat aandacht. Niet dat ze dit verwacht van ons maar je probeerd haar toch een zo leuk mogelijke vakantie te bezorgen. Volgens haar zeggen, geniet ze er met volle teugen van en zal ze de nodige kilootjes aangekomen zijn omdat we nog al eens buiten de deur eten.

De afstanden zijn hier groot dus als je onderweg bent en je wilt zoals ik op tijd eten dan moet je dus wel onderweg eten. En bovendien is het gezellig ook. Meestal eten we dan in echte Canadese restaurantjes waar je voor een paar Dollar een maaltijd voor geschoteld krijgt. Goed eten, veel voor weinig. Niet naar de antourage kijken, want als je daar op let zou je hier nergens meer kunnen eten. De inboedels in deze veelzijdige eet gelegenheden dateerd nog van de jaren 50 tot jaren 70. Moderne eet gelegenheden van deze tijd kom je hier op de prairie niet tegen. Een eet tentje wat de klok slaat staat in Lafleche van 2 oudere lieve (bejaarde) Chinese mensjes. De gelegenheid zou kwa antourage een dikke 1 krijgen en als je de keuken ziet zou je hard de deur uitrennen. Toch mogen ze van de keurings dienst van waren nog steeds hun restaurantje runnen dus zal het wel binnen de regels vallen. Een overheerlijke soep, een Denver (soort omelet) met brood en een koffie of thee voor 2 personen. Een bijzonder heerlijke en grote maaltijd inclusief drinken en je betaald voor 2 personen $13.00 dollar (€ 9.50). Waar kun je in deze tijd nog lekker eten voor weinig. Moeders heeft nu kunnen zien hoe wij de dagen door brengen en wat er zich zoal afspeeld. Ze is overal mee naar toe gereden zoals onderdelen halen, naar de buurt super, de Co-op, verjaardagen, Donderdag avond naar de Riding club, een Cuba avond met zangers, Auction enz. enz. Eén van de verjaardagen was van onze goede vriend Ron, een echte Cowboy, natuurlijk was mijn moeder vreselijk enthousiast om een echte Cowboy te ontmoeten en dat moest op de gevoelige plaat vast gelegd worden.

Ze heeft ook begrepen dat i.v.m. met de grote afstanden de Diesel onze grootste kosten post is. Even een kleine anekdote over wat er op de weg terug nadat ik haar van het vliegveld had opgehaald gebeurde. Op een gegeven moment stopte ik om te tanken en voor ik uitstapte zei mijn moeder dat zij wel zou betalen. Eerst

 zei ik dat ze zich daar maar geen zorgen om moest maken maar zoals zo vaak wilde zij persé haar steentje bijdragen. Toen ik klaar was met aftanken liep ik naar de passagiers kant en ze opende de deur, hoeveel is het, was de vraag,......... ik zei honderd tien dollar .................... het was even stil en zeer verontwaardigt klonk het in eens HONDERD TIEN DOLLAR??? (Je had haar gezicht moeten zien).......... jawel,....... nee je maakt een grapje kreeg ik als antwoord, nee echt, honderd tien dollar. Ze schoot in de lach en had vijftig dollar in haar hand. Ook ik moest vreselijk lachen met het zien van die vijftig dollar en de verontwaardige blik. (onze truck heeft een 100 liter tank) Ze was gelijk genezen, jaaa zeg!!!!!, dan ben ik gelijk door mijn zakgeld heen werd er geroepen. Dus heb ik het maar betaald.

Inmiddels is ze weer naar huis, na nog een bezoekje aan de familie de Jager in Rolling Hills is ze 29 October weer op het vliegtuig gestapt. Al met al hebben we dit jaar best wat Nederlandse visitie gehad. Altijd leuk om anderen te laten zien hoe je erbij zit en wat je zoal doet. Je kunt vele verhalen schrijven, je kunt het persoonlijk vertellen maar je moet het met eigen ogen zien. Hoe het hier is en eruit ziet. Je kunt het niet overbrengen met woorden en foto's. En als je het gezien hebt kun je er over mee praten. "There are always flowers for those how wants to see them". Enkele weken geleden hadden we nog meer bezoek en wel ten zuiden van onze yard, bij het weiland waar onze paarden staan. We kwamen net terug van de buurman en zagen hem door de Luzerne lopen. Snel naar huis om de camera te halen. Inmiddels was hij de gridroad (grintweg) over gestoken en moesten we dus het land in rijden om hem goed op de korrel te krijgen. Gelukkig was alles al in de combine en in de bin (silo) dus konden we geen schade aan richten.

Verder is er van deze kant niet veel te melden, niet dat we stil zitten want we zijn nog hele dagen bezig al wordt het 's avonds nu een stuk frisser, maar met een jas aan kunnen we ook nog buiten werken. Wat eigenlijk vorig jaar aan de beurt was daar zijn we nu mee gestart en dat is een Veranda. Ik weet niet hoe ze het in Nederland noemen maar het wordt een deck (plateau) met een dak erboven wat aan het huis vast zit. Je kunt dus zo vanuit het huis het deck op lopen. Het dak van het huis wordt dus verlengt. Het krijgt echt het gezicht van een Ranch House. Als je het niet kunt volgen dan kom je maar kijken zou ik zeggen. Omdat het hier hard vriest is het raadzaam om gaten te boren en er beton in te storten onder de vorst grens, zodat je bouwerk niet opvriest in de winter. Dat is waar we hier onder mee bezig zijn. Op de laaste foto is te zien dat alle palen over eind staan.

Wederom bezoek uit Nederland

Na vrienden, en Jacqueline haar vader en moeder hier op bezoek te hebben gehad denk je dat het voor dit jaar wel weer afgelopen is met visite uit Nederland. Wil het niet dat we een maand of 2 geleden een e-mail kregen van een gezin uit Driewegen. Een familie die aangeeft ook graag te willen emigreren naar Cowboy Country. Een voor ons tot dan totaal onbekend gezin, maar de mail leest heel leuk en overtuigend en daarin vertellen ze dat ze een graan farm over zouden willen nemen. Dus een mail terug gestuurd dat hun van harte welkom zijn en dat wij denken hun wel van de nodige informatie te kunnen voorzien, aangezien wij midden in de graan schuur van Canada wonen. Na nog wat heen en weer gemail, worden er telefoon nummers uitgewisseld en een twee weken later worden we gebeld dat ze in Calgary aangekomen zijn en 2 dagen later staan ze aan de deur. Wij hadden natuurlijk geen idee wat voor luitjes het waren en helemaal al niet wat ze graag eten en drinken. Ook hadden we niet direct een idee wat hun plannen waren, maar waren goed voor bereid en hadden zoveel mogelijk in huis gehaald. Nadat één ieder elkaar afgetast had was het ijs snel gebroken en onder een bak koffie rolden de verhalen van de ene kant van de tafel naar de andere kant van de tafel. Ze waren een jaar geleden ook al in Canada geweest en hadden toen onze buur provincie Manitoba bezocht. Uit het verhaal bleek dat ze dus deze keer Saskatchewan onder de loep wilden nemen en hadden voor deze gelegenheid ook hun zoon Bjorn mee genomen. Een jongen van 13 jaar, een jongen die dus in zijn puber jaren zit en die waarvan wij dachten dus uit zijn vrienden kring weg gehaald gaat worden. Je denkt dan gelijk hmmmm wat zou die er van vinden, maar ook hij, werd later in het gesprek duidelijk, had geen moeite om het emigratie avontuur aan te gaan. Hun plannen werden duidelijk en ze hadden zelf al wat resource gedaan en wilden rond kijken en zien wat, voor wat te koop staat. Wat heb of krijg je voor een X bedrag en dan natuurlijk niet te vergeten waar is de school hoe is dat geregeld, in het dichtsbij zijnde dorp is daar alles te verkrijgen enz. enz. Inmiddels hadden wij ook wat informatie vergaard en zijn we samen op pad geweest om diverse graan bedrijven in de omgeving te bekijken en ook de dorpjes die daar aan verbonden zijn uit te pluizen wat er zoal nog aanwezig is. Het is jullie misschien al wel bekend dat vele kleinere dorpen hier aan het verdwijnen zijn en dat er in sommige dorpen geen eten en drinken te koop meer is of andere benodigheden, zoals bank zaken regelen e.d. dat je daarvoor een uur of anderhalf moet gaan rijden. Allemaal zaken waar je in Nederland totaal niet over nadenkt maar hier is dat zeker de moeite waard om dat allemaal te overwegen. Ik herhaal nogmaals onze benzine en diesel kosten per maand zijn onze duurste uitgaven die elke maand terug komen dus ook onder de vaste lasten gerekend kunnen worden. Als ik het goed begrepen heb was het de bedoeling om één of twee nachten te blijven en dan zouden ze weer verder gaan maar door de vele informatie, de gezelligheid en de verjaardag van Bjorn werden het 4 nachten. De verjaardag van Bjorn die dus 16 September 14 jaar werd hebben we gevierd met een bezoek aan de indoor rodeo in Valmarie. 

Speciaal voor onze jarige werd in de saloon van Valmarie een muffin om gedoopt tot een verjaardags taartje.

Een evenement waar de family duidelijk van genoten heeft en zoals altijd wij ook. Is het filmpje nog gelukt Ko, van die Cowboy die met zijn hand vast zat en flink door de bull rond geslingerd werd? Eén dag moest ik verstek laten gaan omdat een farmer die nog volop in de harvest bezig was een kapotte graan truck had en dat kon niet wachten. Dus die moest eerst gemaakt worden voordat ik me weer met onze gasten kon bemoeien. Op die dag zouden ze naar de bank gaan met Jacqueline om daar de nodige informatie te vergaren die hun ook weer konden gebruiken in het opmaken van het kosten plaatje. Een plan werd gesmeed, Jacqueline met Jolanda en Ko naar het dorp en Bjorn bleef bij mij om een helpende hand toe te steken met het repareren van de hefcilinders van de graan truck. Jacqueline was in eerste instantie vrij maar kreeg 's morgens vroeg een telefoontje of ze toch niet een dag kon komen werken. Het plan werd dus iets gewijzigd, maar niet voor Bjorn die riep gelijk volmondig "niet voor mij ik blijf bij Fred". Aangezien Jacqueline dan toch al op de bank was zijn Jolanda en Ko als nog naar de bank gegaan en hebben daar in het bijzijn van Jacqueline toch hun vragen af kunnen vuren. Later zijn hun met zijn tweeën nog naar Bengough gereden om daar nog een farm te bekijken. Intussen waren Bjorn en ik aan de truck bezig. Wat een voor mij eenvoudig karweitje leek van een paar uur liep uit tot een wat moeilijker karwei voor een hele dag. Wat ik met behulp van Bjorn nog net voor het avond eten wist te fiksen. Tot blijdschap van de farmer die binnen een kwartier nadat we gebeld hadden de truck weer kwam ophalen. Thanks Bjorn, you were a great help. Op de dag dat ze zouden vertrekken kregen we nog een telefoontje van iemand die nog een farm te koop wist, dus die na het ontbijt ook nog even gecheckt. Gelukkig was ook deze eigenaar thuis zodat we het huis ook van binnen konden bekijken. Maar dan toch komt dat moment van vertrek. Aan alle leuke bezoekjes komt een eind zo ook aan het bezoek van Jolanda, Ko en Bjorn voor hun was het tijd om weer verder te gaan, ze wilden het noorden van Saskatchewan ook uit checken om te zien of ze daar ook zouden kunnen aarden. Het leek erop dat ze niet veel zin hadden om te vertrekken en vooral Bjorn had zoiets van, kon ik maar blijven. We hopen dan ook voor hun dat ze hun droom en nieuwe start net als ons kunnen verwezenlijken en wel zo snel mogelijk. Wij kijken terug op een gezellige 4 dagen en vonden het ontzettend leuk om deze fijne mensen te mogen leren kennen.          

Fam. Goeree in gespek met onze goede vriend Ron. Natuurlijk werden alle ins en outs van het farmen besproken, gezellig bij het kampvuur en een lekkere bak koffie.

               Bjorn mocht mee voor een rit op de trekker en het is nog zijn kleurtje ook.

                                              Ko kreeg een rit op de combine

Jolanda en Jacqueline, tussen door het kletsen word alles nauwlettend in de gaten gehouden

                                            Bjorn en de Farmer lossen een Grain Cart