De na weeën van de TIA schijnen langzamerhand te verdwijnen. Nadat ik 2 weken geleden ben gestopt met de medicatie (op aanraden van de dockter) omdat ik allerlei bij verschijnselen kreeg. Zit ik nu weer al bijna een week weer aan de pillen, om uit te vinden welke er dwars liggen en welke niet. Tot op de dag van vandaag heb ik nog niet echt klachten dus we gaan zover de goede kant op. Ook de angst dat het terug kan komen verdwijnt langzamerhand mede door dat je jezelf een stuk beter voelt. In het begin had ik elke keer als ik naar bed ging zoiets van, hoe wordt ik morgen wakker maar ook dat is verdwenen. Meestal ben ik 's avonds zo moe dat er van denken niet veel meer komt als alleen maar slapen. Tussendoor doe ik ook wel eens een dutje, ( ja sorry, dat ga je krijgen als je ouder wordt). Als mijn lichaam er om vraagt geef ik er aan toe en neem na het middag eten een half uurtje voor mezelf en daar knap je best van op voor de rest van de dag.
In het vorige verhaal over de TIA schreef ik dat het zou komen van stress, daar is onze huisarts het niet mee eens. Hij heeft dan ook een afspraak gemaakt met de stroke kliniek in Regina om me van boven tot onder en van binnen en van buiten door te lichten om te zien of ze uit kunnen vinden waar het nu eigenlijk van komt. Hij zit er echt boven op en dat is wel een fijn gevoel. Ook hebben we zijn mobile telefoon nummer gekregen voor als we eventueel vragen hebben of dat er complicaties optreden en hij ons richtlijnen kan geven wat te doen op dat moment. Al met al een veilig gevoel.
Inmiddels zijn we terug bij de orde van de dag en ik ben weer lekker bezig met alles wat op mijn pad komt. Al heb ik wel 2 versnellingen terug geschakeld. Ik had bij aankomst in Canada door alle sores en burnouts van de laatste 2 jaren in Biezelinge al een versnelling terug geschakeld, dus nu gaat alles in slow motion. Hoeveel langzamer of rustiger aan kun je het nog doen, voor je het weet wordt je lui, iets waar ik zeker voor op wil passen. Goed ik was aangekomen bij de orde van de dag. De werkplaats vordert gestaag en ik zal eerlijk bekennen het wordt een plaatje, mooi, schoon, netjes en gexf6rganiseerd. Elke dag weer, als ik er binnen loop geniet ik ervan en ben ik trots op ons dat we dit samen hebben kunnen bouwen. Op dit moment is er nog wel een issue wat betreft de kachel. We dachten dat we het voor elkaar hadden wat betreft de kachel, wil het niet dat er onverwachts iemand met een in onze ogen een beter plan en kachel op kwam dagen dan wij in gedachten hadden. Wij hadden een Outdoor houtkachel in gedachten en die is ook al aangeschaft. Alleen een Outdoor houtkachel wil zeggen dat je elke dag hout bij moet vullen en kappen om dat ding brandende te houden en zou het er dus op neer komen dat we niet meer eens een weekendje weg kunnen gaan. Ook vanwege de gezondheid op dit moment is het niet aannemenlijk dat ik met -20 vrolijk buiten hout ga kappen als het zover mocht komen. We kunnen natuurlijk ook een buurman vragen om hem dan bij te vullen, maar Canadezen zijn zo makkelijk en ik zou niet rustig weg gaan met de gedachte dat ze het vergeten of er teveel hout in gooien zodat hij uitgaat met alle gevolgen van dien, bevroren water leidingen of nog erger de hele vloer verwarming bevroren, speciaal gereedschap wat niet bloot gesteld mag worden aan temperaturen onder de 5 graden celsius en zo al nog meer. En dan ook nog waar haal je genoeg hout vandaan om 5 maanden die kachel brandende te houden. Is dit toeval of heeft het zo moeten zijn, komt er iemand langs die vroeg hoe wij onze werkplaats zouden gaan verwarmen. Hij is dealer van Graan kachels. Dat is een compacte boiler die je in de werkplaats kunt zetten en die weinig ruimte weg neemt van je vloer oppervlak. Deze boiler word gevoed door graan, nou graan is hier geen probleem. Ze noemen het hier niet voor niets de graan schuur van de wereld. Graan is goedkoop en altijd voorradig en het mooie van dat systeem is dat hij een dag of 5 of zelfs een hele week kan branden op een lading graan. Dus hoef je hem maar 1x per week bij te vullen. De ideale oplossing, dat is het. De blijdschap en het enthousiasme was van onze gezichten af te lezen, zelfs de prijs viel eigenlijk wel mee in onze ogen, en bovendien dat heb je zo terug verdient met graan als goedkope brandstof. Maar 7500 Canadese dollars (5400 Euro) hebben we zo even niet liggen dus zijn we hard aan het werk om dit bedrag zo snel mogelijk bij elkaar te krijgen, en schuiven we dus de Outdoor houtkachel tijdelijk even aan de kant. De werkplaats is al bijna 2 keer zo duur geworden als dat eigenlijk het plan was, en we hebben hier aardig wat bomen staan maar aan niet één boom groeien dollars. Zo zie je maar, we leren hier nog elke dag, soms denk je dat je het allemaal in kannen en kruiken hebt maar elke keer weer moeten we ons zelf, of onze wensen bij sturen.
De werkzaamheden in en buiten huize Hundersmarck worden altijd samen gedaan wat soms hillarische taferelen laat zien. Stof zuigen en stoffen gebeurt niet vaak maar als het gebeurt doen we het samen. Zo wil het ook wel eens gebeuren dat ik huishoudelijke werkzaamheden doe en Jacqueline met hamers en spijkers rond loopt.
Is dit dan de omgekeerde wereld nee niet echt. Soms ben je ergens aan
begonnen en wil je het klaar doen en aangezien ik 2 stapjes terug gedaan
heb neem ik de soms wat makkelijker karweitjes voor mijn rekening en
Jacqueline de wat meer moeilijke karweitjes waaruit blijkt dat je nooit
te oud bent om te leren. Ze heeft natuurlijk een fantastische
leermeester, Ahum ;-) En als je het dan eenmaal onder de knie hebt
blijkt het ook nog eens leuk te zijn om te doen. Al moet ik toegeven dat
was ophangen niet mijn favorite bezigheid is.
Vorig weekend hebben we al vorst gehad, dus hebben we alle tomaten,
wortelen, rode bieten en wat zoal niet meer daarvoor al naar binnen
gehaald. De bloemetjes die nog in bloei stonden hebben het niet
overleeft en ook de pompoenenplanten niet. We hadden gehoopt op wat
grote pompoenen voor Halloween 31 Oktober maar door de vorst zijn de
planten dood dus de groei is eruit, nu maar hopen dat we nog zon krijgen
zodat ze mooi oranje kunnen worden. Het plan is ook om er Pumpkin pie
(pompoenentaart) van te maken. Het blijkt dan dat meneer winter al op
de hoek staat te wachten om zijn intrede te doen terwijl het nog maar
net herfst is geworden, tijd om alles alvast winter klaar te gaan maken
is dus aangebroken. Ook iets waar we nog niet bij stil hadden gestaan
maar als het dan ineens 3 graden vriest wordt je weer even wakker
geschud.Ondanks de vele regen hebben we een mooie zomer gehad en wat bij uitzondering een groene prairie heeft op geleverd. Velen hier hebben het nog nooit zo groen gezien zo laat in het jaar. Zo hebben we 2 jaar water moeten halen omdat we door de weinige neerslag door onze water voorraad heen waren en nu hebben we nog volop. Zoveel zelfs dat het volgende zomer helemaal niet hoeft te regenen. We hebben ruim voldoende tot het voorjaar 2012.
Hier nog wat plaatjes van voor de de 3 graden vorst.
De Pumpkin plant
No comments:
Post a Comment