En weer een jaar voorbij

De dagen vliegen voorbij de weken gaan open en dicht en een maand is just in een vinger knip voorbij. Om dan maar te zwijgen over een jaar. Het jaar 2012 is weer aan zijn eind een jaar waar we met een gerust hart op terug kunnen kijken. Een jaar waar we in ieder geval beiden gezond door heen gerold zijn en dat is het meest belangrijkste wat je je maar kan wensen.
Het jaar begon met een hele zachte winter, een winter welke we nog niet eerder hadden mee gemaakt, een winter met weinig extreme koude temperaturen en weinig sneeuw. Dus weinig spannends te melden, zo rollen we dan dus ook het voorjaar in. In het voorjaar werdt ons huis bewoond niet met 2 personen maar een 3de persoon komt voor 2 maanden genieten van de rust die de prairie uitstraald. Marco komt ons helpen in de werkplaats en wat buitenlandse ervaring opdoen. Hij is nog jong en wat is dan het mooiste, eens buiten de deur gaan kijken wat er nog meer te beleven valt buitenom het koude kikkerlandje Nederland. Een 2 maanden waar we nog steeds met een goed gevoel op terug kijken en herinneren als een leuke tijd. Op het moment dat Marco zijn vliegtuig met Marco daar in de landings baan verlaat, land er een ander vliegtuig op diezelfde baan en stapt Nick uit, die dan ons komt vergezellen, voor toen nog onbepaalde tijd. Nick moet wachten tot zijn opleiding van start gaat en omdat hij een tijdje onder de vleugels van zijn vader en moeder weg wilde komt hij van de rust van de prairie genieten. Met die rust was het snel gedaan want Nick liet van zich spreken in de omgeving en was dan ook al gauw het geprek van de dag onder de vooral vrouwlijke bevolking van Gravelbourg en omstreken. Nick had het erg naar zijn zin en het is omdat hij naar huis moest omdat zijn opleiding begon anders was hij hier nog geweest. In totaal is Nick hier 4 maanden geweest.
Dat het leuk is en dat het goed uitpakt voor beide partijen als je van die jongens om je heen hebt is erg belangrijk geweest om een geslaagd jaar achter je te laten. We hebben samen met de jongens diverse karweien welke ik nooit helemaal alleen of in ieder geval minder eenvoudig had kunnen voltooien nu af kunnen maken en dat maakt het een stuk aangenamer. Ik heb weer vele grote plannen voor volgende zomer dus als er nog jongeren en dat hoeven niet altijd jongens te zijn, (maar ze moeten wel van aanpakken weten) onder de lezers zijn die wat Canadese ervaring op willen doen of wat aan hun engels willen spijkeren, in overleg zijn deze met of zonder aanhang altijd welkom. Naar Marco en Nick wordt nog regelmatig gevraagd hoe het met hun gaat dus beide jongens hebben een goede indruk achter gelaten onder onze kenissen hier.

Ook heb je ons kunnen vinden van de zomer op de golfbaan. Iets wat we al 5 jaar van plan zijn is nu eindelijk in praktijk gebracht en op uitnodiging hebben we onze kunsten een middag op de golfbaan vertoond een goede exersize voor lijf en ledenen en dat is wat je nodig hebt als je een halve eeuw gepasseerd bent. Geen golf karretjes o.i.d. gewoon lopen. En daarna lekker eten want wat je eraf gelopen hebt die middag moet er ook weer bij gegeten worden. Eten hoort erbij hier met alles zonder eten is het niet geslaagd.
Ook het hooien ging dit jaar buiten gewoon voorspoedig. Altijd een beetje stressvol, van: wanneer ga ik beginnen, wanneer is het materiaal beschikbaar en altijd afwachten wanneer het de beste tijd is om de haybales te draaien. Onze buurman Dean kwam met de oplossing. Omdat ik best druk was in de werkplaats en omdat het dak van het huis vernieuwd moest worden bood zijn vader Leo aan om het werk te doen en dus voor we het wisten was het maaien en het maken van haybales gedaan, vandaar dat het dit jaar dus voorspoedig verliep, ik had er geen omkijken naar. Leo is de vader van Dean onze buurman 7km verderop, een mannetje van in de 80  die niet stil kan zitten en zijn lust en zijn leven is farmen. Een mooi gebaar en zo zie je dat het hier toch vaak gewaardeerd wordt als je ook eens iets voor een ander doet, zij ook iets voor je terug doen.

Nieuw Dak en een Veranda, mooi, gezellig en romatisch.

  Meer en meer krijgt alles een plaatsje, ons plekje wordt meer en meer zo we het hebben willen en diverse plannen of dingen die we zo bedacht hebben vallen op hun plaats, iets wat weer verantwoordelijk is dat we goed in ons vel zitten. Zo zijn er om ons heen diverse gebeurtenissen waar we zo ons idee over hebben, en ook dingen waar we het niet mee eens zijn en dan laten we ook onze stem horen. Als je het ergens niet mee eens bent moet je ook met goede ideeën komen hoe je het dan wel graag had gezien en dat gebeurt dan ook. Vaak horen we iets en dan hebben Jacqueline en ik het erover hoe het ook anders kan en vaak hebben wij als buitenlanders want dat zijn we toch hier, gewoon ordinaire buitenlanders, al zien wij en de Canadezen dat gelukkig anders. Okay even terug waar ik was gebleven, wij als buitenlanders hebben op vele gebeurtenissen een andere kijk en dat valt heel vaak in goede aarde bij de plaatselijke bevolking hier. Soms zet het ook kwaad bloed, maar die mensen neem ik even apart en daar schil ik even een appeltje mee zodat we de neuzen in dezelfde richting krijgen. Zo worden we dan ook vaak gevraagd om te volunteren of deel te nemen in een club of organisatie om evenementen van de grond af te krijgen en op te bouwen. Voorheen zou ik hier van weg gelopen zijn en roepen van zoek het maar uit (doe ik nog wel eens hoor daar niet van) nu merk ik dat ik het leuk vind en als je zelf enthausiast bent blijkt dat anderen dat ook zijn en dan is er vaak meer mogelijk dan dat ze zelf gedacht hadden of hebben. Jacqueline kan zich hier ook helemaal in vinden en is ook erg actief en is ook vaak een representative van de Credit Union als het op vergaderingen of bijeenkomsten aankomt. Dus sprake van vereenzamen of vervreemden hier op de prairie is er niet bij.

 Zo komen we dan bij Curling, jawel je leest het goed curling. We waren bij een concert in Hodgeville van een Country zanger iets wat we regelmatig doen. Aan onze tafel hadden we een lekker dinner met wat andere mensen uit de buurt. Bij alles wat hier georganiseert wordt hoort eten zoals ik al eerder vertelde, vandaar dat er allemaal van die slanke mensen rond lopen aan deze kant van de oceaan. Anyway, we zaten gezellig te kletsen en het gesprek ging over Curling. Curling is net als IJshockey één van de belangrijkste sporten hier in de buurt, alleen in de winter dan wel te verstaan omdat zich dit op het ijs afspeelt. In ieder geval om een lang verhaal kort te maken we vertelden dat we wel eens Curling keken op TV. Lionell die naast mij zat is een fanatieke curler en om een gesprek gaande te houden of het je nu interreseert of niet, uit beleeftheid doe je net of je het vreselijk interresant vind ga je erop door en leg je uit dat je het leuk vind om naar te kijken maar dat je geen bal snapt van de regels. Nou dat was niet tegen dovemans oren gezegd en dus kregen we tekst en uitleg hoe curlen werkt. Een paar dagen later komt Lionell in de bank en vraagt aan Jacqueline of we curlen niet in praktijk wilden brengen. 2 mensen uit hun team waren op vakantie en of wij wilden invallen. Goed dus zo gedaan wij aan de curl. Het was voor ons de eerste keer en dat vertel je hun tig keer omdat je geen flater wil slaan maar al met al brachten we het er goed vanaf. Niet dat we de game gewonnen hebben maar dat werd ook niet verwacht. Geloof het of niet het is leuk om te doen en best een goede excersize voor je lichaam. Alweer die exersize we worden nog eens sportief. Verstand komt met de jaren komt dan gelijk in je op. Als je kraakt en piept ga je aan sport doen. Denk niet dat je ons binnenkort op de Olympishe spelen ziet, wees gerust dat gaat echt niet gebeuren. Op TV ziet curling er niet zo spannend uit maar het is toch best intensief vooral het bezemen en er komt ook nog een doozes techniek bij kijken. Als je niet weet waar ik over praat kijk maar eens op Eurosport ik geloof dat het daar op uit gezonden wordt. Gelijk gingen ze er vanuit dat je dan elke week wilt curlen maar dat is te veel gevraagd. Ik hou graag alles in eigen hand en ga niet al te veel verplichtingen aan dus hebben we afgesproken dat we als invallers willen fungeren dus als er team leden om welke reden dan ook niet kunnen dan kunnen ze ons bellen. Dus in Januarie vallen we ook weer 2 keer in voor diverse spelers. Als we de krant halen hoor je het wel.
Een ander geweldige paar weken was onze vakantie met onze goede vrienden uit Nederland Wilfred en Odette de ouders van Nick. Die 2 weken in Florida hebben ons goed gedaan als opwarmertje voor de winter. Zelfs de koudste temperaturen kunnen we nu met gemak aan en we deinzen nergens voor terug. Op dit moment van schrijven is het nu -20 om precies te zijn met een windchill van -29 en voor de kerstdagen wordt het nog ietsje koeler waarschijnlijk gaan we de -30 voorbij. Ik zie bij jullie de rillingen over je rug lopen met het lezen van deze temperaturen maar geloof me, het is bij jullie in Nederland met al die regen kouder dan dat wij het hebben. Iso pakken en dergelijke zijn nog niet aan geweest waarschijnlijk raakt ons lichaam er aan gewend of komt het als je goed in je vel zit je veel meer aan kunt. Dat zullen we nooit weten. In ieder geval voor de lezers in Nederland hou het droog en voor mijn Canadese lezers Stay warm.

   

Long Johns

Een toepasselijke titel om mee te beginnen. De Long Johns (lange onderbroeken) zijn al weer uit de kast gehaald. Een beetje vroeg maar het vriest hier al 2 weken. Eerst denk je nou die hebben we nog niet nodig want het gaat wel op warmen maar dat is niet het geval althans niet de laaste 2 weken. Toen we terug kwamen uit Florida waren we aan het eten in een restaurant in Billings, MT. We raakten in gesprek met een ouder koppel die aan een andere tafel zaten. Zoals altijd werden wij aangesproken omdat zij een voor hun onbekende taal (Nederlands) hoorden. Na voor de duizendste maal uit gelegd te hebben waar we vandaan komen en wat ons naar Saskatchewan bracht kwamen we uiteraard te praten over het weer. Natuurlijk het weer, waar anders moet je het over hebben. In Billings hadden we al wat sneeuw en was het best koel voor de tijd van het jaar. Goed de beste man een jaartje of 80 oud drukte ons op het hart dat hij hier lang genoeg woonde om te weten dat het nog wel zou opwarmen. Helaas voor de man het is niet meer op gewarmd. Waarschijnlijk gezien zijn leeftijd wordt hij wat vergeetachtig. Ach wat geeft het, eens krijgen we daar allemaal mee te maken. Waar was ik gebleven, oh nou zie je wel je hoeft niet eens 80 te zijn om vergeetachtig te worden.
Onze vakantie in Florida was heel leuk en we hebben er erg van genoten. Was leuk om 2 weken door te brengen met onze goede vrienden Wilfred en Odette.

Lekker eten onderweg.

Deze vakantie was heel relaxed. Normaal wilden we altijd van alles zien maar deze keer omdat het toch voor ons wel bekend terrein is hadden we die drang niet. We hebben wat leuke tours gedaan en zijn een dag in Daytona geweest om te zien hoe het er nu uit zou zien na 5 jaar daar niet te zijn geweest. Ik schrok wel van de leegstand van bedrijven daar, en van wat er allemaal te koop stond. Duidelijk dat Daytona geraakt is door de recessie in Amerika. Ons oud motelletje datterend uit de 50ties waar we altijd verbleven was er niet meer en heeft plaats gemaakt voor een modern nieuw gebouw van de Cost Guard. Ook zijn we een paar dagen bij onze vrienden Yoli en Chris in Tamarac (Fort Lauderdale) geweest. Heel gezellig en was fijn om weer even tijd met hun door te brengen.

Chris, Many en Yoli

Hun hebben inmiddels een zoontje, een geweldig ventje echt een schatje. Hun bedrijf heeft een update gehad en hebben nu hun eigen warehouse dus dat moest even gecheckt worden. Even voor jullie ter informatie. Als jullie iets leuks zien in Amerika en zouden het graag willen aanschaffen zowel nieuw als gebruikt, neem contact op met Yoli zij kan alles voor je verzorgen, zowel aankoop als verschepen. Kijk maar eens op www.shopussa.com enneuh ze spreekt Nederlands.
In Canada gaat alles zijn gangetje het wachten is nu op de sneeuw die komen gaat een 10 tot 25 cm sneeuw wordt er verwacht binnenkort dus we zullen zien. We zijn er klaar voor, de yard is opgeruimd, de kachel in de werkplaats brand weer en alle dieren zijn weer voorzien van verwarmde drink bakken dus laat maar komen. Sinds we terug zijn van Florida is het echt herfst hier, veel zon hebben we nog niet gezien het is winderig, koel en donker, af en toe valt er is een spetter of een sneeuwvlok maar dat is het dan ook....................................................................... Na even een uur of 12 van de computer te zijn weg geweest moet ik er even op terug komen dat die spetter en sneeuwvlok af en toe, nu omgezet zijn in een gigantische sneeuwstorm. Het waait, sneeuwt en overal liggen al dikke pakken opgewaaide sneeuw ik ben bang dat de herfst voorbij is en dat de winter hier is. Waarschijnlijk gaat het nu wit blijven tot volgend jaar Maart/April.
November is ook altijd de maand van Remembrance Day. Alle soldaten gevallen in de eerste en tweede wereld oorlog worden dan herdacht, iets waar altijd veel aandacht aan wordt besteed door heel Canada. Ook hier bij ons in Gravelbourg. Bijna elk dorp hier heeft een gedenkteken zo ook Gravelbourg waar de gevallen soldaten genoemd worden.

Gravelbourg Cenotaph (click hier)

Een vreemde gedachte voor mij dat mannen en vrouwen uit Gravelbourg en omgeving gevochten hebben in Europa en sommige zelfs in Nederland. 11 November op Remembranche Day worden er dan ook kransen gelegd, een salut en de last post wordt gespeeld. Altijd zijn daar veteranen bij aanwezig , helaas dit jaar niet want zo ik begrepen heb is de laaste veteraan uit de tweede wereld oorlog een paar weken terug overleden. Als je de leeftijd hoort van deze veteranen en je rekend terug blijkt dat die indertijd 18 en 19 jaar oud waren. Niet alle veteranen die ik gesproken heb zijn aan het front geweest maar allen hebben toch een grote bijdrage geleverd aan onze vrijheid. Het klinkt ongelooflijk maar soms loop je tegen iemand aan en raak je aan de praat en dan blijkt dat zijn of haar Opa of Vader in Nederland is gesneuveld, sommige zijn het spoor kwijt geraakt en weten niet eens waar hij of zij begraven ligt in Nederland of Frankrijk en waar precies. Iets wat voor ons moeilijk voor te stellen is. Anderen daar in tegen hebben tijdens een vakantie naar Europa wel het graf of de graven opgezocht of een bezoek gebracht aan de begraaf plaatsen in Nederland of elders in Europa.
Natuurlijk hebben we ook nog regelmatig bezoekers in onze yard. Een hele mooie was een maand of 2 geleden.

Meneer de Uil zat in de achtertuin op het frame van de Gazeboo.

Zulke mogen van mij wel blijven helaas denken zij er anders over en vertrekken weer. Op dit moment hebben we ook weer een Badger in de buurt, we zijn weer een kip kwijt en één van de jonge poesjes is gesneuveld. We zien wel de gaten die hij maakt maar we kunnen hem niet te pakken krijgen. Ook een val helpt niet althans nog niet, wel vangen we er onze eigen katten mee. Elke keer als ik de val zet op een plaats waar ik denk dat die Badger zich verscholen houdt zit er de volgende dag een kat in. En dan niet één keer, nee hoor diezelfde kat zit er net zo makkelijk de volgende keer weer in, lompe beesten. De wildlife die je graag zou willen behouden vliegen of rennen weg terwijl die waar je niet op zit te wachten zich aan diennen en niet van plan zijn om weer te vertrekken. Inmiddels heb ik mijn wapen vergunning dus die Badger is gewaarschuwd.    

Zomer, Drukte and Kids

Howdy,

Het wordt eentonig om te zeggen dat het te lang geduurd heeft voordat we weer iets van ons hebben laten horen. Sorry aan mijn vaste lezers, welkom aan onze nieuwe lezers. We hebben een fantastiche zomer achter de rug en het is nog steeds fantastich weer, al worden de temperaturen 's nachts nu wat koeler. Hadden we in Juni veel regen daar was in July en Augustus niets meer van te merken en we hebben nog steeds geen regen. Alles is kurk en kurk droog. Mede door dat we Nick over de vloer hadden en samen met het mooie weer is het achter de computer zitten er een beetje bij ingeschoten. Bovendien hadden we een drukte in de shop. We hebben wat grote karweien kunnen afmaken dus komt er weer een beetje rust in de tent. Nick is inmiddels weer naar huis nadat hij bijna 4 maanden hier is geweest. Ik moet wel zeggen dat een jonge gast om je heen heel vermoeiend is, daarbij hebben we een goede test gehad en ben ik blij dat ik geen kinderen heb. Mijn petje af voor alle vaders en moeders en vooral mijn eigen vader en moeder die kinderen groot gebracht hebben en voor de vaders en moeders die dit nog steeds doen. Ik ben er achter dat sommige jonge gasten goed zijn bij te sturen, waar anderen alles aan hun laars lappen en alleen maar leven voor lang leve de lol en geen inzicht hebben in wat wel belangrijk is en wat niet. Nu hoor ik mijn eigen vader en moeder denken, was dat bij jou ook niet zo en ik zal toe geven dat vele dingen die gebeurt zijn heel herkenbaar waren. Toch is het geweldig om te zien dat ze je dankbaar zijn voor de ervaring die ze op kunnen doen in een ander land en die ervaring mee naar huis nemen. Zelf weet ik dat je er nog vele jaren op terug kijkt en over zal praten.
Nick is een harde werker en mede door hem Mathieu en Ellen kunnen we nu genieten van onze veranda. We hebben het hele dak van ons huis vervangen inclusief dakplaten en shingles en ook de verlenging van het dak is naar alle tevredenheid voltooid. De Veranda moet nog afgewerkt worden maar dat is iets wat ik zelf wil doen maar het resultaat mag er al wezen, al zeg ik het zelf. Jacqueline en ik genieten er elke dag van. Een bedankje aan deze jonge gasten is dan ook op zijn plaats.

Voor zijde huis anno 2012

  

Compilatie van Nick zijn verblijf.

Het Wilde Westen speeld een grote rol in mijn gedachten en een ritje in een stoom trein uit the movies stond al een poosje op mijn verlanglijstje, dus in July hebben we een rit gemaakt met een echte Wild West Stoom trein welke je vaak ziet in de cowboy films. Dit was een bijzondere leuke ervaring. Je gaat weg in de morgen vanuit Stettler en rijden ze naar Big Valley waar je aankomt rond 12 uur in de middag. In Big Valley stoppen ze voor een paar uur en kun je je vermaken door rond te snuffelen in het dorp en er treden ook wat artiesten op. Een heerlijke maaltijd is in begrepen. Rond 2 uur schald de stoomfluit All A Board en gaat de reis weer terug naar Stettler. Onderweg werden we nog verrast met een echte overval. Was een beetje tam maar het idee was leuk. Ze halen ook echt geld op en ik "moest" ook betalen. Daarna kreeg ik de loop van zijn pistool op mijn neus gedrukt met de woorden. This beautiful lady (Jacqueline) is she yours? yes,.... you have to pay for her as well. Oh okay, en ging mijn hand weer in mijn broekzak op zoek naar nog meer geld. Gelukkig had ik geld bij me want dat gebeurd niet altijd. Daarvoor heb ik Jacqueline altijd bij me. Ik had er niet aan moeten denken dat ik Jacqueline om geld had moeten vragen met een bandiet voor mijn neus en al die ogen van de anderen die op ons gericht waren. Later aan het eind van de rit laten ze weten hoeveel geld er is op gehaald en de opbrengst wordt gedoneerd aan een kinderziekenhuis. Was een leuk weekend er tussen uit.

Alberta Prairie 41

Outlaws Robbery

Oeps hij komt naar onze wagon.

Gelukkig had ik mijn geweer bij me.

Warm Welcome in Big Valley

Veel wordt er gevraagd kom je nog naar Nederland en eigenlijk zouden we dat moeten doen maar naar Nederland gaan is niet echt vakantie voor ons. Het is te bekend en het is er veel te druk en dat zijn we niet meer gewend. Niet dat we graag even bij familie of vrienden een bakje koffie zouden willen drinken maar dan zou ik ook gelijk weer terug willen naar de prairie. Iets wat dus niet mogelijk is dus rijd je een week lang van hot naar her en voor je het weet is het voorbij en heb je niet iedereen kunnen bezoeken. Dus dit jaar is het tijd voor een echte vakantie dus vliegen we dit jaar 23 September naar Florida. We gaan daar niet naar toe vanwege de temperaturen want die zijn hier op de prairie ook goed maar na 5 jaar daar niet te zijn geweest wil ik wel eens zien hoe het daar veranderd is. Vrienden bezoeken staat ook op het lijstje want ook daar hebben we vrienden en het leuke er van is dat Wilfred en Odette (de ouders van Nick) 2 geweldige luitjes uit Nederland ook daar naar toe komen. Dit wordt dus een gezellig samen zijn en lekker luieren en doen waar je zin in hebt. Het buurmeisje gaat zo lang in ons huis wonen en voor de dieren zorgen dus daar hoeven we niet ongerust in te zijn. Ze is een dochter van een farmer dus dat zal wel goed komen. Een leuk voor uitzicht dus. Als we terug komen is het inmiddels October en zullen we alles hier weer in gereedheid moeten brengen voor de aankomende winter. Wat die ons zal gaan brengen is nog onbekend maar je kan er maar beter op voorbereid zijn dat het een strenge winter wordt dan valt het altijd mee. Het is vreselijk droog dus de voorspelling is dan ook een winter met weinig sneeuw, nou we zullen zien. Jullie horen me weer in October. 

Marco, Nick en nog meer

Mijn excuses aan al mijn lezers maar het heeft even geduurd. Natuurlijk niet zonder reden eens even kijken wat zal ik deze keer eens voor excuus aan kaarten. Het is niet dat je er geen tijd voor hebt maar soms ontbreekt de zin en soms ook de inspiratie. Dat is wel een goeie smoes vind je ook niet? Onze logé Marco is weer naar huis, na 2 maanden had hij het wel gezien en naar aanleiding dat zijn vriendinnetje ook nog even op bezoek kwam vond hij het tijd om samen met haar huiswaarts te keren. Een geweldige kerel met veel capaciteiten, een gezellige jongen waar je mee kan lachen. Marco kwam precies op tijd, het leek erop dat iedereen op hem gewacht had. We hadden een lijstje gemaakt wat Marco en of ik (Fred) zou kunnen doen terwijl de andere het werk in de werkplaats zou doen. Van de zeker twintig dingen die op het lijstje staan hebben we er één weg kunnen strepen in de tijd die Marco hier was. Zoals ik al zei het leek wel of iedereen op hem gewacht had want op het moment van aankomst een overvloed van werk aanbod. We moesten hard pezen om het allemaal op tijd klaar te krijgen om ook nog tijd over te houden voor de leuke bezigheden zoals shows, auctions, en andere tussendoortjes. Marco wilde graag nog wat rond rijden om meer te zien dan alleen prairie en daarvoor kreeg hij gezelschap van zijn liefje Iris. Een leuke gezellige babbel die wat tijd vrij kon maken tijdens haar studie om samen met Marco de Rocky Mountains te gaan bekijken. Een romantische 2 weken tussen prairie en bergen hebben ze samen door gebracht voordat ze weer naar huis moesten. Wij kijken terug op een gezellige 2 maanden en vonden het jammer dat hij weg ging. Stilletjes hoop ik dat Nederland een beetje tegen valt en dat hij er over denkt om terug te komen. Niet leuk voor zijn familie en vrienden maar met Skype is het best te doen. Er zijn genoeg mogelijkheden en banen aan deze kant van de plas en van een crisis kun je hier in Saskatchewan niet spreken. De economie in Saskatchewan is nog steeds groeiende. Al met al een leuke ervaring voor hem en voor ons. Marco bedankt, ennuuuh je bent altijd welkom.

Een kleine slide show van Marco.

Diezelfde dag dat Marco terug naar huis ging konden wij gelijk in Regina blijven want 's avonds arriveerde Nick. Nick is een zoon van goede vrienden van ons uit Driebergen. Nick is 19 jaar en moest wachten totdat zijn opleiding in September gaat beginnen en had wat rust nodig in zijn nog jonge leven en wilde kijken of hij zich misschien nuttig kon maken bij ons op de farm en intussen genieten van de rust die wij ;-) en de prairie uitstralen. Natuurlijk kan hij zich nuttig maken op de farm. Dat hoef je immers niet te vragen. Inmiddels is het zaai seizoen aangebroken en is het tot nu toe iets rustiger. Nu maar hopen dat de boeren niet te veel stuk rijden dan hebben wij de tijd om wat van ons lijstje af te strepen. Allereerst zijn Nick en ik aan het dak van het huis begonnen. Was het plan om later in het jaar de shingles (soort dakpan) van ons huis te vernieuwen heeft een storm van enige weken terug er voor gezorgd dat dit versneld werd. Deze storm heeft ervoor gezorgd dat een groot gedeelte van de shingles aan de west kant van ons huis is weg geblazen. Op zich niet zo'n probleem maar wel als het regent. Nu regent het hier gelukkig niet zo vaak. Doch voor de zekerheid maar wat zeilen op het dak gespannen om eventuele regen tegen te houden. Na het verwijderen van de shingles kwamen we erachter dat ook het hout aan vernieuwing toe was dus doen we gelijk een gehele dak renovatie. Inmiddels is één kant van het dak klaar en kunnen we nu beginnen met het dak te maken boven de Veranda en dan die kant klaar shingelen.

Slopen is niet het meest moeilijke

Houten platen neer leggen en vast spijkeren

De nieuwe shingles liggen erop. Het ziet er goed uit en dat voor een doe het zelfer

.

Nick heeft het erg naar zijn zin en is een goede hulp. Beetje eigenwijs maar dat zal de leeftijd wel zijn. Hij viel gelijk met zijn neus in de boter omdat er in zijn eerste weekend al een Grad Party (Examen feest) werd georganiseerd en hij met wat andere jongeren daar naar toe mocht. Natuurlijk ontbrak het hem niet aan de aandacht onder de jeugd wat meestal het geval is als je nieuw bent hier. Hij kan goed opschieten met iedereen en dat is mooi mee genomen. Jacqueline is druk geweest met het organiseren van de Relay for Life en het Food Festival. Relay for Life is een soort evenement wat nu voor de tweede keer in Gravelbourg werdt gehouden en de totale opbrengst van dit evenement gaat naar de Kankerbestrijding. Diverse groepen worden gevormd en die doen al het mogelijke om zoveel mogelijk geld in te zamelen. Het wordt op zaterdag gehouden en duurt tot zondagmorgen. De hele nacht is er entertainment en worden er rondjes gelopen onder de noemer dat kanker nooit slaapt. Het is de bedoeling dat van elke groep constant iemand loopt welk je regelmatig afwisseld.

De kids hadden ook veel plezier tijdens het lopen

 Er wordt eten en drinken geserveerd wat allemaal gedoneerd is door bewoners van Gravelbourg en gesponsord wordt door bedrijven. Tijdens dit alles treden artiesten op die de lopers en aanwezigen vermaken, dit is allemaal vrijwillig. Toeschouwers zijn ook welkom en die betalen voor een hapje en een drankje. Alle opbrengst gaat naar Relay for Life. Jacqueline deed mee samen met haar collega's als de Innovation Butterfly's. Kijk maar eens op de site Relay for Life . Nick had zich ook aangemeld en liep dus ook mee met de Innovation Butterfly's. Ook heeft Nick nog geld in het laatje gebracht voor Cancer research, hij heeft zich tegen betaling kaal laten scheren een donatie die erg op prijs werd gesteld.

Nick nog met haardos.

Carlien de sponsor van Nicks Hair shaving

Nu kun je niet meer terug

Wat zou hij denken?

Beetje zuur glimlachje

Dumbs Up van het publiek geeft hem weer moed

Daar is zijn bekende lach weer

Een echte attractie was het scheren

Voorlopig hoeft hij even niet naar de kapper

Geloof het of niet velen lieten zich kaal scheren voor een X bedrag, zelfs vrouwen. Hoogte punt hier in was dat een mevrouw van 85 zich liet kaal scheren, allemaal voor de strijd tegen kanker.

De 85 jarige oma met 2 Kanker survivors

Om 10 uur was er een emotioneel moment en werden de luminaries aangestoken. Een luminarie is een kaarsje waar je een bedrag voor betaald wat je zelf mag bepalen (minimaal $5.00). Dit kaarsje mag je dan ontsteken ter nagedachtenis van een dierbare die je aan kanker hebt verloren of in honor van iemand die batteld tegen kanker. Natuurlijk hebben we een kaarsje voor Joke aangestoken. Deze kaarsjes branden de hele nacht door tijdens het evenement. Vorig jaar was het streven $65000 en hebben ze $91000 op gehaald. Nu hopen dat ze dit bedrag kunnen evenaren. Tijdens dit schrijven is nog niet de exacte opbrengst bekend, maar de $70000 was weer al gepasseerd om 1 uur 's nachts toen ik huiswaarts keerde. Inmiddels is dit achter de rug dus op naar het volgende evenement.  Later deze maand hebben we dan weer het Food festival wat jaarlijks terug keerd en waar wij Nederland vertegenwoordigen. Dit keer gaan we gehakt balletjes met pindasaus maken en natuurlijk Nederlandse kaas. Carlien een andere Nederlandse die een motel runt in Gravelbourg gaat huzaren salade maken waarvan ze gisteren een test salade had gemaakt. Natuurlijk vroeg ze ons om dit te proeven en dat hebben we ons lekker laten smaken.

Huzaren salade proeven

Hier over later meer. Verder zijn we druk bezig om oplossingen te vinden om het Historische Convent gebouw te redden. Iedere maand hebben we een vergadering en afgelopen week een geprek gehad met mensen die ervaring hebben in de coöperative branche om te zien of we daar iets mee kunnen. Ik heb de zorg op me genomen om een website te maken voor het Convent waar ik ook inmiddels aan begonnen ben. Hij is nog lang niet klaar maar het begin is er. www.gravelbourgconvent.com uiteraard in het engels maar voor de engelstaligen onder ons geeft het een idee waar we mee bezig zijn. Nou dit was hem weer geniet van jullie zomer, doen wij ook. Groetjes van een bloedhete maar zeer aangename prairie.

Voorjaar en Ice Fishen

De ganzen komen weer terug, blij hun te zien, dit betekent dat de lente eraan komt. In September Oktober zien we ze vertrekken wat betekent dat het kouder gaat worden in Maart komen ze weer terug. Ook de Robbins zijn al in de tuin gesignaleerd en dat is een goed teken. Geleerd van de oude wijzen hier. De temperaturen zitten ruim boven nul en de sneeuw is weg. Gelukkig niet de taferelen die we vorig jaar hebben gezien. Geen overstromingen, geen weg gespoelde wegen en geen huizen die vol lopen door het vele overtollige water. Er wordt wat regen voorspeld maar we moeten maar zien of dit ook naar beneden gaat vallen. Voorlopig ziet het weer er goed uit. Hoe was het dan afgelopen Winter? Zeer zacht met af en toe zeer koude dagen maar totaal niet zoals we dat eigenlijk gewend zijn. Een Winter waar ik gelijk voor teken voor de komende jaren. Om de 4 jaar hevige sneeuw val om onze water voorziening te vullen en daarna weer een Winter zoals we die nu gehad hebben. Ondanks weinig sneeuw en geen extreme kou heeft het toch lekker gevroren afgelopen Winter. Gelukkig wel anders zouden we toch ongerust worden. Thompson Lake was dan ook als vanouds dicht gevroren en wat gebruikelijk is hier dat velen gaan ijs vissen. IJs Vissen? Ja ijs vissen voor diegene die niet weten wat dit is, even kort, een gat in het ijs boren, haakje met aas eraan laten zakken en wachten tot de vissen bijten. Hmm een koude bedoeling. Nou dat dachten wij ook maar dat valt reuze mee. Hier vriest het dat het kraakt en na enkele weken bereikt de ijs dikte op Thompson Lake een dikte van zo'n 60 cm. Thompson Lake kun je vergelijken met het Veerse Meer. IJs vissen wordt hier gezien als een welkome ontspanning tijdens de Winter maanden. Nu denk je natuurlijk hoe kun je ontspannen met temperaturen van -20 maar ik weet nu uit ervaring dat dit kan. Hoe gaat het dan in zijn werk?

Ice Shack

Omdat het ijs zo dik is kun je er een Ice Shack (een soort schuurtje) op zetten. Een Ice Shack geeft ruimte aan 4 tot 5 personen. In de bodem zijn wat gaten gezaagd net voor de bankjes of stoeltjes die geplaatst zijn in deze Ice Shack. Ook is er ruimte voor een kacheltje en dus gaat de kachel aan. Door de gaten in de vloer worden gaten in het ijs geboord met een grote boor. Niet zomaar een boor, Canadezen zijn echt voor hun gemak en de techniek staat niet stil, dus deden  ze het vroeger met een handboor nu tegenwoordig zit daar een benzine motortje op en en met een beetje druk uitoefenen ben je in no time door het ijs. 

Ice Auger

Zie je het al voor je met een handboor van zo'n 20 cm doorsnede een gat boren in 60 cm dik ijs, (Als je het daar niet warm van krijgt) nee daar gaan die Rednecks zich niet meer aan wagen. Motortje starten, hutje vol met rook, stinken naar de benzine dampen en boren maar. Anyway, in zo'n hutje met een kacheltje aan is het goed vertoeven ondanks dat het buiten koud is en je zit ook nog eens uit de wind. Onder die hutjes zitten ook nog eens een soort skies zodat je het overal naar toe kan verhuizen op het ijs. Nu hoor ik jullie denken, hutje, kacheltje aan, smelt het ijs dan niet. Nou eer 60cm ijs is weg gesmolten door dat kleine beetje warmte is het inmiddels al zomer. Waar wil ik naar toe, wel we zijn op uitnodiging mee geweest met ijs vissen. Ja wel de Dutchies zijn ook wezen vissen en wel ijs vissen. Een collega van Jacqueline vond het wel leuk om op een zondag, een middag te organiseren met een hapje en een drankje en dan samen ijs vissen. Best een leuk idee, we hadden het nog nooit gedaan dus voor ons een nieuwe ervaring. Ik wist dat ze ook met auto's en trucks op dat meer rijden als het bevroren is, iets wat ik liever aan anderen over laat, iets waar ik niet op sta te springen en ik hoopte dan ook maar dat hun hutje dichtbij stond zodat we er naar toe konden lopen. Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen met over heerlijke hapjes, waar alle vooral vrouwlijke gasten hun best op hadden gedaan, en zoals dat hier gaat hadden we natuurlijk ook zelf wat mee genomen. Voorzichtig probeerde ik uit te vissen waar ergens op het meer dat hutje zou staan. Ik kreeg de schrik van mijn leven toen ik hoorde dat het een kilometer of 4 verderop was...........slik, dat is een eind lopen dacht ik bij mezelf. Hmm je kunt dat wel lopen maar veel tijd zou er dan niet over blijven om te vissen en bovendien wil je voor het donker wel weer graag thuis zijn, toch? Na enig overleg begreep ik dat we dan toch maar met de truck mee moesten en waar ik zuchtend mee instemde. Gelukkig werden wij in gedeeld om in te stappen met Dave en Diane. Diane is net een vlieg daar tegen over is Dave een stevige knaap van een eindje in de negentig kilo denk ik. Maar even rond kijkend waren alle anderen redelijk zwaar lijvig dus het gaf me een gerust stellend gevoel om met de lichtste mensen mee te rijden. Ja het rijden op ijs is toch even een ervaring die ik nog nooit heb mee gemaakt. Ik zag het al voor me, auto door het ijs zakken en wij allemaal als bevroren Michelin mannetjes uit het water getakeld worden. Met geknepen billen zat ik achterin toen we van vaste wal het ijs op reden. Tot overmaat van ramp ging Dave tegen Diane vertellen dat er een dag ervoor een boer door het ijs gezakt was met zijn tractor die sneeuw wilde ruimen zodat ze konden schaatsen. Ik vroeg aan Dave of hij het subject waar hij over aan het vertellen was kon veranderen naar iets meer positiefs. Achter ons reden de anderen in totaal zijn 5 auto's hopende dat ze niet te dicht op elkaar zouden gaan rijden om maar niet te veel druk op het ijs te krijgen, je weet immers maar nooit.  Dave vertelde ons dat we ons niet ongerust hoefden te maken en dat het ijs dik genoeg was om over te rijden. Ja ja je hebt makkelijk praten maar met een 2000 kilo dikke truck met 4 volwassen mensen erin is in mijn ogen toch een aardig vrachtje. Er zal maar net een dun plekje in het ijs zitten.  

Jacqueline & Dave

Zonder natte voeten kwamen we aan op de plaats van bestemming. Het was een prachtige zonnige dag en niet koud voor de tijd van het jaar. Dave zijn Ice Shack stond er al en de anderen hadden ook Ice Shacks mee genomen. Nadat deze op gezet waren konden we van start. Eerst in de Ice Shack met de kachel aan maar mede door wat vrouwlijk schoon om me heen werd me dat al snel te warm en ben ik naar buiten verhuist.

Fred met zijn Hengeltje

 Jacqueline en ik hebben niets gevangen zelfs nog geen beet gehad maar de anderen hadden meer geluk, zal wel door hun ervaring komen met Ice Fishen, laten we het daar maar op houden ;). De vis die gevangen werd noemen ze Northern Pike, vergelijkbaar met snoek in Nederland. 

Dave heeft de vis professioneel gefileerd en we kregen wat mee naar huis. Later die week heb ik een recept opgezocht op het internet en de vis klaar gemaakt wat resulteerde in een overheerlijk diner voor 's avonds. Freds Northern Pike Special. Het was een gezellige boel met een kampvuur en Wieners roosteren, koffie, thee en nog veel meer, heel leuk.

Zelfs the kids genieten

Inmiddels is ons bezoek uit Nederland ook aangekomen. Een jongen van 21 komt ons "lastig vallen" voor een paar maanden en genieten van de rust die de prairie uitstraald. Hij is monteur en lasser dus dat komt voor ons goed uit. Zijn derde week zit er net op en het is erg gezellig. Veel lachen en dat doet een mens goed. Wel jammer dat hij zo vroeg in het jaar hier is want er is nog niet veel open om te bezoeken en het weer werkt ook nog niet zo mee. Maar hij heeft nog een poosje te gaan dus dat komt wel goed. Hij heeft het goed naar zijn zin en zijn vriendinnetje in Nederland heeft inmiddels aangegeven ook een weekje of twee te willen komen dus heeft hij iets om naar uit te kijken. Kunnen ze ook samen nog iets van het land gaan zien. We weten niet precies hoe lang hij gaat blijven maar dat zien we vanzelf. Onze Veranda vordert nog niet zo hard omdat het wat fris is en we door de week niet veel tijd hebben om eraan te werken en het alleen op de Zaterdag en Zondag aankomt. 

Monteur, Lasser en......................Timmerman

Marco was geconcentreerd bezig en dan moet je hem niet lastig vallen met foto's. Zijn gezicht spreekt boekdelen.

 Omdat het dak van het huis vanwege de veranda verlengt wordt hadden we ook het plan om de shingles (soort dakpannetjes) op het dak te gaan vernieuwen maar dat zou pas voor over een paar maanden zijn. Helaas of misschien is het wel gelukkig hebben we 2 weken terug een storm gehad. Wat is nou een storm, die hebben we hier regelmatig en aangezien dat meestal van te voren voorspeld wordt zorg je er voor dat alles op geruimd is en dat er niets weg kan waaien. Zo ook nu gedaan en 's avonds lekker knus in huis, Cees en Carlien waren op visite. Het ging flink te keer en even hadden we het idee dat we op een gegeven moment zo de sterren aan de hemel konden gaan zien, zo stond de wind aan ons houten huisje te rukken. Plotseling zagen we door het raam vanalles door de lucht vliegen en maakte het op ons dak een vreselijk lawaai. Toch maar eens door het raam kijken wat er allemaal rond vliegt. Heel het grasveld lag bezaaid met shingles, oeps that's no good. 

De volgende dag

 Nadat de wind een beetje was gaan liggen, even buiten gekeken en jawel hoor ons dak had aan de west kant een andere kleur gekregen en wel de kleur van houten platen. Een groot aantal shingles waren er af gewaaid. Gelukkig hadden we bij de storm geen regen, houten platen zijn niet erg water dicht en zouden we overal emmertje in huis hebben moeten plaatsen. Gelukkig zijn we daarvoor bespaart gebleven. 

Afgelopen Donderdag is er iemand van de verzekering geweest en we krijgen een groot gedeelte vergoed. Iets waar we niet echt op gerekend hadden omdat we de ervaring hebben met verzekeringen zowel hier als in Nederland. Je betaald premie maar als het er op aan komt geeft de verzekering niet thuis. 

Daar zijn we weer

­­­Het heeft even geduurd maar daar zijn we weer. Nu kan ik gaan vertellen dat we heel druk zijn en geen tijd hebben maar dat is niet direct de reden. We hebben wat tijd genomen om andere plannen te ontwikkelen en dan verhuizen, niet minder belangrijke of laat ik het zo zeggen andere activiteiten die niet direct prioriteit hebben toch even naar de achtergrond.  Een andere belangrijke reden en die mogen we zeker niet over het hoofd zien is een beetje meer tijd voor elkaar nemen en meer relaxen. Niet altijd maar werken, achter een computer hangen of ieder zijn eigen ding doen. We hebben net voor de kerst de Hottube weer gevuld en om de andere avond nemen we de tijd om daar lekker in te bubbelen. Eten, even na tafelen en dan in de Hottube relaxen dus die avonden vallen dan weg. 

Valt niet mee om sneller te zijn dan de zelf ontspanner.

Niet voor jeugdige kijkers ;-)

Even de hersenen op een ander kanaal geschakeld te hebben blijkt heerlijk te zijn. Jacqueline werkt full time op dit moment en heeft een drukke baan is ze nu achter gekomen, nu hoor ik sommige denken, huh……..het is toch een parttime baan. Klopt Jacqueline was parttime met de nadruk op was. Vanaf dag één dat ze aan deze parttime baan begon heeft ze elke dag nog gewerkt op de bank. Altijd was er wel één ziek of had er iemand een vrije dag of was er wel iets waarvoor ze kon komen opdraven. In goed overleg is de parttime baan nu omgezet in een vaste baan wat voor ons en voor de bank wat meer inzicht heeft en rust hoe alles verloopt. Over een half jaar gaan ze bekijken of deze samenwerking van beide kanten goed bevalt en of dat Jacqueline als ze dat zou willen weer terug gaat naar parttime. Door deze ontwikkeling spandeer ik ook weer meer tijd in de werkplaats en ben nu aardig aan het inlopen op karweitjes die waren blijven liggen. Dus voor zover werkt het allemaal in ons voordeel en zitten we mede daardoor goed in ons vel. Jacqueline is bijna niet meer te stoppen en doet regelmatig cursussen, op dit moment doet ze een Sign Language cursus. Sign Language is gebaren taal. Er is een vrouw in Gravelbourg komen wonen die niet kan horen of spreken. Deze mevrouw is ondanks haar handicap aardig ondernemend en heeft deze cursus opgezet. In eerste instantie was er niet veel animo voor maar omdat Jacqueline uit haar mond liet vallen op de bank dat ze deze cursus wilde gaan doen waren er meer collega’s geïnteresseerd. Wat ter ore komt van de manager daar en deze zag dit als een aanvulling voor de service die de bank wil geven en dus voorstelde om de bank voor de kosten op te laten draaien. Zo kreeg de cursus ineens een heel andere wending en was er ruim voldoende belangstelling voor. 

Sign Language for I Love You

De lente staat hier zeker weten om de hoek we worden elke dag getrakteerd op voor deze tijd van het jaar warm en heerlijk weer. The Winter treat us very well komt uit veel monden op dit moment. Voor ons gevoel een voordeel maar zoals altijd heeft elk voordeel ook een nadeel. Er is geen sneeuw en dat kan voor problemen zorgen. Nederland ligt helemaal overhoop als er een sneeuw vlok valt, hier is dat geen probleem omdat alles er op ingesteld is op hevige sneeuwval. Sneeuw is hier van levens belang, misschien wat grof uit gedrukt maar in zekere zin is dat zo. Waarvoor is sneeuw dan zo belangrijk. Eerst zal ik even toelichten dat de sneeuw die hier valt meestal zeer droog is en dus overal naar toe waait. De wegen liggen hier meestal hoger dan het land en waaien de wegen dus vaak vanzelf schoon. Indien een vrij heftige sneeuwbui plaats vindt, laten we zeggen dat er 30cm sneeuw valt is het vrij makkelijk weg te schuiven door de gigantische sneeuwschuivers die ze hier hebben. Moet je naar je werk en de weg is nog niet schoon wacht je gewoon totdat de snowplow is langs geweest en dan ga je pas richting je werk. Blijft het sneeuwen en de snowplow komt niet langs, blijf je thuis, zo simpel is dat hier en niemand die daar over valt als je vanwege het weer thuis blijft. Goed waar is de sneeuw dan wel belangrijk voor, de watervoorziening. De watervoorziening? Jawel. In Nederland denk je daar niet over na want daar is water voldoende al willen ze je doen geloven dat het drink water schaars wordt. Anyway hier op de prairie is weinig of geen water aanwezig, plus dat vele huishoudens van mensen die achteraf wonen niet op het waterleiding netwerk zitten aangesloten. Door de enorme afstanden is dat niet mogelijk. Deze huishoudens waar onder ook wij, zijn afhankelijk van een dugout. Een dugout is een grote kuil in het land gegraven van zeg maar even naar die van ons gekeken 100m x 60m en een meter of 4 diep. Dit gat is op een laag punt en op een plaats waar op een natuurlijke weg water naar toe loopt. Omdat wij weinig of geen regen hebben wordt deze natuurlijke weg van lopend water gemaakt door smeltende sneeuw. Deze natuurlijke lopende stroom van smeltend water eindigt in onze dugout en als onze dugout vol is vervolgt de stroom water zijn weg naar een nog lager gelegen stuk land hier aan de andere kant van de weg. En dan praat je over kilometers verderop waar ook weer dugouts gegraven zijn enz. Deze dugouts liggen er nog wel maar het zijn verlaten farms waar niemand meer woont. Wij hebben één voordeel, wij hebben een grote dugout met vele miljoenen liters water, dus als deze vol is zoals we afgelopen Winter gezien hebben vanwege de vele sneeuw die we hebben gehad, zijn we goed voor een jaar of 4. Mochten we de komende 4 of 5 jaar weinig of geen sneeuw hebben zitten wij goed. Helaas wonen er ook veel mensen op oudere boerderijen met hele kleine dugouts en die komen wel in de problemen als er weinig of geen sneeuw valt. Deze mensen met die kleinere dugouts hebben genoeg water voor 1 of 2 jaar en zullen als er geen sneeuw valt water moeten gaan halen met tanks. Ook wij hebben 2 grote tanks aangeschaft voor het geval dat. Het 2^de jaar dat we hier waren hebben we ook water gehaald omdat onze dugout door een paar droge Winters erg laag stond en om niet alle reserves op te maken hebben we toen water gehaald. Waarom water halen als je dugout nog niet leeg is? Het is mogelijk dat je ingesneeuwd raakt of dat er problemen zijn op de plaats waar je water kunt halen of een probleem van welke aard dan ook dat je niet in staat bent om water te halen. Dus is het aan te raden niet al je reserves op te gebruiken. Dit is één van de belangrijkste reden dat sneeuw hier gewenst is. Een andere reden is dat er veel sneeuw ligt is hoofdzakelijk voor de boeren. Hier zijn ze vanwege de weinig regen altijd opzoek naar vocht, en sneeuw brengt vocht met zich mee, vocht wat ze nodig hebben voor een goede oogst. Vroege sneeuw is ook goed vanwege de isolatie welke de sneeuw over het land legt en dus de vorst niet zover de grond in gaat. Dan is de vorst eerder uit de grond en kan het land beter en sneller zaai klaar gemaakt worden. Zo zie je maar dat er niet overal nadelen aan sneeuw vast zitten en dat het ook niet alleen noodzakelijk is voor de toeristische sector maar ook voor menselijk gebruik en gemak. Iets waar je in Nederland niet zo bij stil staat hoe belangrijk water kan zijn. Goed we hebben het vermoeden dat de lente dus om de hoek staat, dat brengt ons weeral om na te gaan denken wat we in het voorjaar voor onze kiezen gaan krijgen en kijken wat er zoal op het programma gezet kan gaan worden. Een leuke aanvulling voor aankomende maanden is dat we bezoek krijgen van wat jongelui. In Maart komt een jongen, ik geloof 21 jaar oud ons een bezoek brengen en gaat genieten van de mooie zonnige prairie. Hij zal een maand of wat blijven en dat is wel fijn want een helpende hand is altijd welkom zeker nu Jacqueline fulltime werkt. Als deze jongeman de prairie en ons beu is komt er een andere jongen van 19 jaar ook voor onbepaalde tijd. Een leuk vooruitzicht waar we beiden best naar uit zien. Het omgaan met jongere gasten is me altijd goed af gegaan en bovendien voel je zelf ook weer een stuk jonger als je in het gezelschap van zulke knapen bevindt. Of we voor de rest nog bezoek kunnen verwachten uit Nederland is ons nog niet bekend maar dat zullen we zien gelang het jaar verstrijkt.­­­­ Ja dan hebben we onze soap de mosterd fabriek, ik weet niet of jullie je nog kunnen herinneren dat ik daar over schreef. Nou in ieder geval voor diegene die het interesseert. Na een hoop geruzie en het niet eens zijn met het beleid hebben we onze handen er vanaf getrokken, onze raad legden ze elke keer naast zich neer en de overige Canadese investeerders zie ik als een slappe hap die alleen maar ja knikken en amen zeggen. Vorige week kregen we dan eindelijk de lang verwachte brief der brieven dat uitstel van betaling was aangevraagd. Enkele weken geleden hebben ze dan eindelijk de board (voorzitters) van bestuur onder uitgehaald en zijn er nieuwe bestuursleden aan gesteld. Wel een beetje laat. 

Ook Jacqueline was benaderd voor een bestuur functie. Zij heeft gelukkig hiervoor bedankt, wij hebben ons best gedaan. Ook hadden we nagevraagd wat de gevolgen zijn als de mosterd fabriek werkelijk failliet zou gaan voor de bestuursleden, en wat denk je, je kunt aansprakelijk gesteld worden om de salarissen door te betalen van de werknemers van de mosterdfabriek. Neen dank u wel. Inmiddels hebben ze een nieuw bestuur maar die knuppel van een CEO waar iedereen een hekel aan heeft  en het bedrijf aan de afgrond heeft gekregen is nog steeds CEO (onbegrijpelijk) alleen geen bestuurslid meer. Goed ze hebben uitstel van betaling gekregen en hebben een maand de tijd om met een reorganisatie plan te komen en 300.000 dollar bij elkaar te krijgen. Ze hebben een schuld van ergens ver in de 3 miljoen dollar dus eens kijken of het nieuwe bestuur het weer op de rails kan krijgen. Inmiddels heb ik me vast gebeten in een nieuw project. Ik wist nog niet zeker of ik daar deel van zou uit maken maar heb van de week een uitnodiging gehad voor een vergadering dus ga ik er vanuit dat mijn input op prijs gesteld wordt. Waar gaat dit over. Gravelbourg is een klein dorpje maar met een grote historie en een rode draad als het gaat over de ontdekking van Canada. Gravelbourg bewaart een paar hele mooie historische gebouwen uit 1916 gebouwd door de toenmalige stichter van Gravelbourg, Father Gravel. The Convent is het gebouw waar het om gaat.

The Convent

 Om een lang verhaal kort te houden, in één van die gebouwen is de lagere school gevestigd. Het is aan de buitenzijde een prachtig mooi historisch gebouw wat eigenlijk als een monument gezien moet worden.  Dit is een 3 verdiepingen gebouw waarvan alleen de begane grond gebruikt wordt. Het gebouw is oud en voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd voor school gebouwen. Bovendien kost dit gebouw de scholen gemeenschap 65.000 dollar per jaar alleen al aan energie en onderhoud kosten. Het gehele gebouw opknappen aan de binnenkant naar de maatstaven van deze tijd is beraamt op 8 Miljoen dollar. Voor 4 Miljoen kunnen ze een nieuwe super mooie moderne school nieuw bouwen. Dus je begrijpt wel dat de school geen 8 Miljoen in een gebouw gaat steken waarvan ze maar een derde gebruiken. Dus daar komt ie, dit monumentale gebouw wordt bedriegt met de sloophamer. Gelukkig is de Gemeente raad van Gravelbourg zich ervan bewust dat dit monumentale gebouw bewaard moet blijven. Goed de scholen gemeenschap begrijpt dit maar er moet dan wel een oplossing voor gevonden worden. Om dit historische gebouw van de sloophamer te redden moet er dus geïmproviseerd worden hoe we dit gaan op lossen. In Canada zijn velen zich nog niet erg bewust wat de waarde van geschiedenis is voor later. Voor een ieder die kinderen heeft of krijgt hoe belangrijk het is dat ze wat leren over hun afkomst en hoe men vroeger leefde en aan de kost kwam. Iets wat in Nederland vroeger ook gebeurde en waar nu velen spijt van hebben dat het niet meer bestaat of afgebroken is. Kijk maar naar hoeveel windmolens we vroeger hadden en wat er nog van over is om zomaar eens een voorbeeld te noemen. Dit proberen we hier ook over te brengen dat niet zomaar alles tegen de vlakte geslagen kan worden zonder alle mogelijkheden onder de loep te hebben genomen. Natuurlijk komt dat eeuwige rot geld weer om de hoek kijken maar dat is nu eenmaal de tijd waar we in leven en daar moeten we het mee doen. Een stichting net zoals monumentenzorg is hier niet en van het rijk krijg je wel wat steun maar dat is ongeveer een 300.000 Dollar dus dat is maar een wasse neus als je tegen 8 Miljoen aan hikt. Goed ik denk dat die 8 Miljoen wat overdreven is want met spek schieten doen ze hier ook graag. Anyway er is nog een lange weg te gaan maar ik wil samen met anderen en de gemeente raad kost wat kost er alles aan proberen om dit fantastische gebouw van de sloophamer te redden. Gelukkig zijn er meer van de idioten als ik dus vele hoofden komen met vele goede en minder goede ideeën. Hmmm dit lijkt op een nog niet bestaand gezegde. Een soort van vele handen maken licht werk. Iets wat niet echt opgaat hier in Canada want als er een karwei geklaard moet worden is het meestal, vele handen zitten in de broekzak. Maar goed we gaan dus proberen dit prachtige gebouw te redden en onderzoeken wat we daar mee kunnen. Het is niet zomaar een gebouw het is verdeelt over drie verdiepingen 8361 vierkante meter dus dat is een flinke lap. Zo zal het ook een flinke lap voor ons worden om daar een oplossing voor te vinden. Suggesties of investeerders zijn welkom.     

Het Jaar 2011

Het jaar is weer al voorbij. Voor ons een leuk jaar om op terug te kijken. Er waren wel wat ups en downs maar het merendeel van het jaar is goed verlopen. We beginnen het jaar 2011 koud en met ontzettend veel sneeuw. Een winter waar geen einde aan leek te komen het voorjaar liet lang op zich wachten. Door de vele sneeuw en de langdurige kou hadden we het idee dat we het voorjaar over geslagen hebben en dat toen de dooi inzette we ons gelijk in de zomer waanden. Door het plotsklaps om gedraaide weer van koud naar redelijk warm was de vele sneeuw snel verdwenen waardoor we een overvloed aan water te verduren kregen. Weg gespoelde wegen, land wat onder water stond (en in sommige gebieden nog staat), huizen die volliepen, en de nodige modder. Veel problemen voor de boeren, die laat moesten zaaien en dachten een slechte oogst tegemoet te gaan zien. Gelukkig voor hun en dus ook voor ons hebben we een fantastiche zomer achter de rug. Een heerlijke zomer met veel zon en echt zomerse temperaturen. De boeren blij omdat ze toch mede door de mooie zomer een goede oogst hadden en wij blij omdat we weinig of geen regen hebben gehad zoals we dat gewend zijn hier. In die mooie zomer mochten we ook weer bezoek uit Nederland verwelkomen. Wilma en Henk met vrienden, een oud collega van Jacqueline die op doorreis waren. In datzelfde weekend waren ook de pa en ma van Jacqueline hier en die hebben 10 dagen hier door gebracht. In September hadden we de emigranten in wording, de Familie Goeree uit Driewegen hier voor een dag of 4. Leuke luitjes die eens rond wilden snuffelen in het droge prairie gras. En dan toch nog een beetje onverwachts was mijn (Fred) moeder hier in Oktober voor een dag of 19. Al met al een gezellige boel waar we met een goed gevoel op terug kijken. Jacqueline die bruist van ambitie en met het gevoel of ze heel de wereld aan kan had het een beetje gezien op het boekhoud kantoor en wilde weer een beetje de aandacht van de mensen op zich gericht hebben, zodat ze weer als vanouds een eind in de wind kan ouwehoeren met iedereen en soliciteerd op een baan bij de Credit Union. Met deze baan voelt ze zich erg in haar element al is hij wel een stuk drukker dan de baan bij de boekhouder maar het vriendelijke contact met de mensen maakt het een stuk leuker. In de werkplaats was het redelijk druk iets wat we niet direct verwacht hadden. Alleen het georganiseerd krijgen van de reparartie en de onderdelen aanvoer ontbreekt nog, je moet je compleet aanpassen naar de snelheid en de voorraad van de toe leveranciers en de afstanden van en naar spelen daar ook een rol in. Dit gaat gewoon enkele jaren duren voordat je weet, wat en waar te halen en van wie je wel op aan kunt en van wie niet.

Begin December zijn we een weekend bij Nederlandse vrienden in Regina geweest. Nico en Marlies zijn een jaar na ons in Regina Saskatchewan terecht gekomen. 'S avonds lekker gourmetten, heerlijk, ze hadden er een geweldig feest maal van gemaakt. Het leek wel eeuwen geleden wanneer Jacqueline en ik voor het laast gegourmet hadden.

We hebben het ons lekker laten smaken.

Iets wat op de planning staat om thuis in de winter ook eens vaker te doen. In de zomer hoeft dat niet want dan staat de barbeque elke dag aan.
Op1 September zou Abraham langs komen. Waarschijnlijk loopt die nog ergens rond op de prairie want ik ben hem nog niet tegen gekomen, mag hopen dat hij warme kleding heeft mee genomen. Voor feesten waren we niet in de mood dus een paar buren voor de koffie en dat was het. Een dag voor kerst was het Jacqueline haar beurt en daar voor ook hetzelfde wat vrienden en buren en dan is dat ook weer voorbij.

Een heerlijk schuim taart gebakken door Carlientje.

En dan ineens is het weer kerst en dan besef je pas weer dat het jaar bijna om is. Inmiddels is ook kerst weer achter de rug en zijn we net aan het nieuwe jaar begonnen. Voor de kerst hadden we diverse aanbiedingen op zak. Hier vraagt altijd iedereen of je al klaar bent voor kerst (heb niet direct een idee van wat ze hier mee bedoelen) en wat je gaat doen. Als je dan uit je mond laat vallen dat je misschien wel met z'n tweeën zal zijn wordt je gelijk uitgenodigd. Ze willen hier niet dat je de kerst door brengt met z'n tweeën. Vaak vragen ze ook of we plannen hebben om naar Nederland te gaan of dat er familie deze kant op komt. Als je dan aangeeft niet naar Nederland te willen vinden ze dat vreemd. Skypen doen we dan wel vooral met de familie van Jacqueline die zijn wat moderner dan mijn Familie.

Pa en Ma de Bruijn op Skype

Anyway we hebben er voor gekozen om dit jaar naar Hodgeville te gaan, een dorpje 30 minuten naar het noorden voor ons. We waren uitgenodigd bij kennissen die zelf uit Ontario komen en dus ook geen familie hadden om "gezellig" met elkaar te zijn. Zij hadden samen met nog een ander paar, welke afkomstig zijn uit Edmonton de Hodgeville Town Hall gehuurd en hadden die heel leuk aangekleed met diverse bankstellen en een salontafel zodat het geheel een huiselijke sfeer kreeg. Ze hadden allemaal mensen uitgenodigd die alleen waren of die niet naar familie gingen of familie over de vloer kregen. 's Middags een hapje en een drankje en om 5 uur een fantastich lopend buffet. Over heerlijk, dit was echt geweldig opgezet en werd zeer gewaardeerd door alle aanwezigen.

Jacqueline en Anne in de keuken.

Natuurlijk is zoiets altijd een drukke bedoeling en om het werk te verlichten en zoals altijd was Jacqueline niet te beroerd om de handen uit de mouwen te steken en de helpende hand te bieden. Oudejaars dag rijden we naar Rolling Hills Alberta om daar oud en nieuw te vieren bij onze vrienden Carla en Jaap. Konden we ook gelijk Jaap feliciteren die 31 December zijn verjaardag heeft geviert. Inmiddels zijn we weer thuis en kijken terug op een leuk en rustig weekend op de Albertaanse Prairie waar we ontzettend in de watten zijn gelegd. De Winter is ons goed gezind zover, lekkere temperaturen, vaak boven nul met zon wat al een groot gedeelte van de sneeuw heeft doen smelten. De vooruit zichten voor Januarie zien er ook goed uit. Tijdens ons verblijf op de prairie in Alberta werden we getrakteerd op zo'n 5 Centimeter sneeuw wat weer prachtige plaatjes opleverde vooral in de morgen met de vorst aan de bomen. Later bleek dat het om een zeer plaatselijk sneeuw buitje ging. Bij het vertrek uit Rolling Hills was er na ongeveer 20km geen sneeuw meer te zien.

Een Gelukkig maar vooral gezond 2012 voor iedereen.

Uitzicht vanaf Jaap en Carla over de prairie

De vorst in de morgen

Jacqueline en Jaap lekker aan de wandel

Carla wilde eerst eten klaar maken, maar vergezelde ons iets later met onze wandeling.

Hond en katten waren blij ons weer te zien. Zoals je ziet bij ons bijna geen sneeuw meer.