Spring is in the air

Dit verhaal is geschreven in het voorjaar van 2014, alleen de foto's ontbraken nog en deze zijn inmiddels toe gevoegd. Inmiddels is het al November en hebben we de eerste sneeuw weer al te pakken, ook vriest het dat het kraakt.

De Ganzen komen weer terug, de eerste Gophers zijn weer al gesignaleerd. Spring is hier, de sneeuw is bijna weg. Gelukkig hebben we afgelopen winter niet al te veel sneeuw gehad dus met water overlast gaat het mee vallen. Eindelijk na 6 jaar weer eens een vroege lente. Ik kan me nog goed herinneren in 2007 Maart 17 was ik ook hier op onze farm voor de auction, toen was het prachtig weer, geen sneeuw meer en op dat moment had ik zoiets van, dat gaat goed komen. Daarna dat wij in Juni 2007 hier aangekomen zijn hebben we alleen nog maar unusual weer condities gehad. Weet je nog, een woord (unusual) dat we bijna niet meer konden horen uit de mond van de Canadezen. Het tij zal nu gekeerd zijn en gaan we hopenlijk weer wat kortere Winters tegemoet.

Maar nu eerst gaan we genieten van de lente en de zomer daarna praten we wel weer eens over de Winter. Met het voelen van de warmere temperaturen en zelfs ook al buiten gezeten te hebben in de stralende zon gaat het bloed weer sneller stromen, het hart sneller kloppen en loopt ons hoofd weer over van alle plannen. Rustig Fred, Rustig Jacqueline bij het begin beginnen. Goed, er zijn nog wat karweitjes blijven liggen van vorig jaar dus die gaan we eerst maar even aan pakken. Maar daarna !!!!!!!!!................................... rustig luitjes, op het gemakje, alles op z'n tijd daarvoor zijn je naar Canada gegaan om het rustig aan te doen, o ja even vergeten.
10 December, het laaste bericht wat ik op onze website heb geschreven. Na 10 December is het ons weer goed vergaan. We hebben ons aardig aangepast aan de Winters hier en Jacqueline geniet volop van haar nieuwe auto. De nieuwe auto voorzien van Winterbanden heeft de Winter goed doorstaan en ondanks dat het geen 4 wiel aangedreven auto is gedraagde de auto zich perfect op de soms wat sneeuwerige en gladde wegen.

Jacqueline heeft haar persoonlijke kenteken plaat.

We hebben wederom een bezoekje gebracht aan onze goede vrienden Jaap en Carla de Jager in Rolling Hills Alberta en hebben er een lang weekend door gebracht. Heel gezellig als altijd, eindje gelopen, Jaap een beetje geholpen met de koeien voeren, de nieuwe machinerie bekeken, lekker uit eten geweest en wat gewinkeld in Brooks. Een lekker lang weekend wat nu weer mogelijk is omdat Jacqueline nu weer partime werkt en dus nu zelf haar vrije dagen in kan delen. Moesten we voorheen onze schema's aanpassen aan het werk schema, nu passen we onze werk schema's aan naar behoefte van vrije tijd. Het is heerlijk om weer in dat "stremien" te zitten. Zo hadden we ook een vakantie gepland als onderbreking van de Winter. Omdat de laaste Winters wel wat lang waren hebben we het plan geöpperd om in Januari/Februari een week wat warmere temperaturen op te zoeken, gewoon om een onderbreking te hebben in de wat koudere temperaturen, iets waar we dan in 2014 mee begonnen zijn en dus eind Januari tot 9 Februari naar het zuiden gevlogen zijn en een weekje in Arizona hebben door gebracht. Een prachtige staat met heerlijke temperaturen. Precies goed, niet overdreven warm en ook niet koud. Zeker voor herhaling vatbaar, waarschijnlijk zal het volgend jaar als alles naar wens verloopt 2 weken zijn.

Niet dat ik het erg vond om na een week weer naar huis te gaan iets wat ik wel had als ik in Amerika op vakantie ging toen ik nog in Nederland woonde. Ziek was ik er van als ik naar huis moest in de jaren dat ik nog in Nederland woonde, toch een teken dat ik me goed thuis voel waar ik nu woon. Uit dat ik het niet erg vond om naar huis te gaan kan ik dus opmaken dat ik me echt thuis voel in Noord Amerika, wederom een bevestiging, ik hoor hier echt thuis.Naar mate je ouder word wordt je rugzak als maar groter. Een verleden wat je met je mee draagt waar je keuzes hebt gemaakt, of het altijd de juiste keuzes zijn geweest valt nog te bezien. Ook zijn er vele dingen gebeurt waar je totaal geen invloed op hebt gehad of keuzes waar je geen invloed op hebt kunnen uitoefenen. Je zegt woorden, zinnen of neemt keuzes waar je later regelmatig aan herinnerd wordt en waar je soms naar veroordeelt wordt, helaas weet niet iedereen of begrijpt niet iedereen wat er zich allemaal in jou verleden heeft afgespeeld en ook is dit soms moeilijk uit te leggen. Het heeft geen zin om hier op in te gaan. Alles heeft een reden. Het belangrijkste van dit alles is dat je van die keuzes leert. Deze education gebruik je in je verdere leven en gebruik je om het jezelf en anderen zo aangenaam mogelijk te maken en gelukkig te voelen. Een belangrijk aspect in je leven is dat als je gelukkig bent dat je dit deelt met je naaste en dat die zich net zo gelukkig voelt als dat je zelf bent. Soms om dit doel te bereiken moet je van bepaalde waarden afstappen en zo gebeurt dit dan ook regelmatig. We vinden het niet nodig om hier verder op in te gaan en sommige zullen het begrijpen anderen niet.
Zo heeft Jacqueline al jaren de wens om elkaar het ja woord te geven. Riep ze in het begin toen we net met elkaar uit gingen dat ze nooit meer wilde trouwen is ook zij daar op terug gekomen. Ze wilde graag Hundersmarck achter haar naam kunnen schrijven. Wat er nu zo belangrijk aan die naam is snap ik niet precies maar de wens wordt na mate we langer met elkaar om gaan als maar sterker. Ik heb er lang over na gedacht en op een gegeven moment ben ik dan ook maar op mijn knie gaan zitten om het allemaal een officieel tintje te geven en belangrijker nog we hadden er veel lol om.

Lachen is nog steeds het beste medicijn voor de mens. Ik had er wel wat voorwaarden aan verbonden, geen poespas, geen feesten en niet in Canada of Nederland. Amerika, ja Amerika het land van de onbegrensde mogelijkheden daar moest het dan maar gebeuren en zo werd het plan gesmeed om als we in Arizona zijn elkaar het ja woord te geven. Er zijn vele dingen die je gedaan moet hebben in je leven en na 52 jaar kan ik deze er dan ook aan toevoegen. Eerst uitgezocht hoe dat er allemaal aan toe gaat en of het wel officieel is en waar je allemaal aan moet voldoen. Maandag, 3 dagen nadat we in Prescott Arizona aangekomen zijn een marriage license aangevraagd en gevraagd hoe het precies in zijn werk gaat, een aardige jonge dame in het Courthouse van Prescott AZ. was erg geïntereseerd in het hoe wat en waarom en legde ons uit hoe het daar in zijn werk ging. Vrijdag om 5 uur werden we verwacht in het Courthouse bij de Judge die ons in het echt zou verbinden. We moesten er wel rekening mee houden dat, wie het eerst komt ook het eerst maalt dus er zou een wachttijd kunnen zijn. Ook werd er verteld dat we de Judge contant moesten betalen gelijk nadat we in het echt verbonden zouden zijn, waarschijnlijk verdiende de Judge wat zwart bij na 5 uur, althans zo kwam het over.

Dat was de informatie die we wilden weten en vrijdag rond 5 uur zouden wij ons melden. Met net een stap over de drempel gezet te hebben in de hal op onze weg terug naar buiten wordt ik met bulderende stem toe gesproken "Stand Back" een police officer met één hand op zijn revolver en met zijn andere hand overeind, wijzend naar mij dat ik ter plaatste moest blijvend staan. Och hemeltje dacht ik bij mezelf wat nu weer, voor je beseft wat er allemaal gebeurd is het voorbij, maar twee jongedames gekleed in een oranje gevangenis goedje en geboeid aan handen en voeten kwamen uit een lift stappen met nog een Police Officer. Deze twee dames werden naar buiten geleid en in een busje geladen. Waarschijnlijk zijn ze voor de rechter moeten verschijnen en waren ze nu op de weg terug naar hun "tijdelijk" onderkomen, de gevangenis. In mijn ogen gewoon twee jonge meiden maar de aanwezigheid van de gewapende officers en de manier waarop ze werden geleid en begeleid moesten ze waarschijnlijk niet voorkomen bij de rechter voor een simpel winkel diefstalletje. Met het zien van deze vertoning hadden we voldoende gesprekstof gedurende ons diner in één van de gezellige, mooie aangeklede restaurants. Jacqueline was over de top in haar nopjes met de info en de Marriage License op zak maar nu moest ze op zoek naar 2 getuigen. 2 getuigen was een must om officieel te kunnen trouwen. De dagen erna in elk restaurant waar we ontbijt hadden of lunch of dinner vroegen we aan sommige aanwezigen die ons aan stonden en een gesprek mee hadden aan geknoopt of ze tijd hadden om onze getuigen te zijn. Iedereen had het graag gewild maar ja op een door de weekse dag moet er door velen ook gewerkt worden dus dat kwam voor de meesten niet goed uit. De man waarvan we het appartement huurden hadden we niet echt dik contact mee maar Jacqueline vond het tijd om zekerheid te hebben dus trok ze de stoute schoenen aan en ging ze het aan Bob (zo hete de beste man) vragen. Hij vond het een hele eer dat hij gevraagd werd en gaf een volmondig ja. Nadat Jacqueline aangaf ook nog een tweede getuige te zoeken kwam Bob met het geweldige idee zijn zus te vragen die ook ergens in Prescott woonde. De volgende morgen werd ons mede gedeeld via de huis telefoon dat Bob zijn zus ook ja had gezegd en dat ze vrijdag middag rond 4 uur bij ons op de stoep zou staan om dan met z'n alleen richting de CourtHouse te gaan. Stipt op tijd stond Nancy bij ons voor, en nadat we kennis gemaakt hadden gaf ook zij aan het een eer te vinden om als getuige gevraagd te worden en beiden waren nog nooit getuige geweest voor anderen dus ook voor hun een leuke ervaring.

Nancy, Fred en Jackie

 Het klikte gelijk en hadden veel lol naar en in het CourtHouse, Bob moest zich bijna compleet uitkleden om door de security check te komen. Als je het CourtHouse binnen gaat wordt je gescreend en gecheckt op wapens en andere bedreigende of verboden wapens. Safety First voor alle City employees. Bij het loket aangekomen waar we ons moesten melden stond er een berg tuig in een rij te wachten en twee mensen aan het loket stonden een hoop stennis te maken over een bekeuring of iets dergelijks. Gelijk begrepen we waarom er overal security stond en de dames achter het loket beschermd werden door een dikke glas plaat. Je zal zo'n baan hebben om hele dagen het geklaag en geruzie aan te horen. Je mag niet discrimineren maar het viel ons wel op dat het wat minder sociale personen waren wat de klok sloeg daar opgesteld in de rij. In ieder geval een leuk tijds verdrijf met het wachten op de Judge die ons in het echt zou gaan verbinden. Er was één koppel voor ons om getrouwd te worden door dezelfde Judge dus hadden we tijd om allerlei ervaringen met elkaar te delen en onze getuigen wat beter te leren kennen.
Eenmaal binnen in de Courtroom was het ijs tussen ons en de Judge snel gebroken. Het was een grappig mannetje wie je gelijk gerust stelde met zijn grapjes en zich helemaal in leefde in de gebeurtenis en na onze vermelding wie onze getuigen waren en hoe we hun hebben leren kennen werd het er steeds gezelliger op en hebben we veel gelachen. Je hebt geen benul van waar je in verzijld geraakt bent dus het was dan ook moeilijk om serieus te blijven, wat je eigenlijk zou moeten zijn met een trouwerij. Anyway na z'n 3 kwartier welk ik vermoed hebben besteed aan alle plechtigheden en handtekeningen, afgerekend met de Judge en konden we als een getouwd stel de Court room verlaten. Gelukkig zonder verdere strubbelingen stonden we buiten en hebben we onze 2 getuigen getrakteerd op een heerlijk dinner. We hebben een fantastiche vakantie gehad in Arizona. The Grand Canyon, The Route 66 en onze trouwerij waren de hoogte punten.

Hopen dat hij past :)

    

Ennnnnnnn hij past.