Two new Leaves on the prairie: December 2015

Ik zit achter de computer en eigenlijk zoek ik naar iets om te doen. Iets wat ik leuk vind om te doen. Okay ik barst van het werk in onze werkplaats, ook in huis is van alles te doen maar op dit moment is dat niet wat ik zoek. Dan ineens na een beetje te browsen op de computer kom ik ineens tegen dat het al van November 2014 geleden dat ik wat geschreven heb. In eens voel ik een inspiratie scheut door mijn aderen vliegen en ja dat is wat ik ga doen de hoogte punten uit het jaar 2015 opschrijven zodat iedereen weer eens mee kan genieten van ons leven op de fantastische mooie prairie. Het voelt ook allemaal een beetje vreemd na de laatste 8 jaar, jawel we gaan onze 8ste Winter in hier in Canada, hadden we normaal de eerste of 2de week van November al sneeuw. Nu zijn we al in 2de week van December aangeland en er is nog steeds geen sneeuw. Ook de temperaturen blijven ongelooflijk boven normaal. In de aanloop naar de Winter hier op de prairie heb je meestal in November of December een paar dagen dat het zo koud is dat je ballen er bijna afvriezen ondanks dat je goed in gepakt bent. Nu gisteren heb ik met de deur open gewerkt in de werkplaats en onze koffie op onze veranda kunnen nuttigen. Nog niet één dag voor ons doen echt koud geweest, op dit moment lijkt het dan ook wel voorjaar. Even iets waar ik aan moet wennen, okay 's nachts hebben we wel vorst maar dat is ook maar een paar graden. 'S morgens beginnen we dan ook met een iso broek, muts handschoenen maar naar mate de dag vorderd verwisselen we onze broek voor een normale spijkerbroek en hoeven de handschoenen niet meer mee en ook de jas kan binnen blijven. Mijn muts wel die hou ik op omdat mijn kale kop beschermd moet blijven want geen haar, is en blijft koud ook in de zomerse temperaturen.

Wat is er dan zo anders aan dan de afgelopen 7 Winters? Nou in October zijn we al bezig om alles in onze yard op te ruimen want zodra de sneeuw valt is het niet meer te vinden of dat er niet in eens een verassing opduikt als je sneeuw aan het opschuiven bent met de tractor of snow blower. Nu gaan we weer dingen buiten plaatsen omdat die sneeuw er nog steeds niet is en de vooruitzichten mooi blijven. Toch in je achter hoofd moet je er rekening mee houden dat het een keer valt (de sneeuw) want dat gaat zeker weten gebeuren. Maar zoals we hier zeggen, It definitely shortens the Winter.
Nu genoeg geouwehoer over het weer, nu terug waar ik eigenlijk mee wil beginnen. Het Jaar 2015
Een jaar met up & downs maar dat is niet alleen hier dat is in ieders dagelijks leven zo, het ene jaar gaat het wat beter dan het andere jaar. Niets om je zorgen over te maken. Even nog een stukje 2014. Vorig jaar 2014 zaten we met de kerst in Havre Montana USA. Is eens een keer wat anders en af en toe voelt het heerlijk om de grens over te steken, ja sorry maar het blijft trekken dat Amerika.

Oud en Nieuw wordt hier niet zo gevierd als in Nederland en wij liggen dan ook al op één oor als de kalander van 2014 naar 2015 draait. Dit jaar zijn we gewoon thuis met kerst. Ik krijg altijd weer extra energie als die feestdagen voorbij zijn en de dagen worden weer langer en de nachten korter. Inmiddels (January 2015) hebben we regelmatig contact met een jong koppel die voor een jaar in Canada rond reizen en die zijn op dat moment in Banff voor een werk, ski vakantie. Voordat ze vertrokken vanuit Nederland naar Canada hadden we al contact, en hun hadden gevraagd of ze na hun avontuur in Banff een poosje op de prairie konden vertoefen zodat ze het dagelijkse leven op de prairie kunnen mee maken, en dat kan, niets beter dan dat als je jong bent inspiratie en ervaring opdoen. Iedereen is altijd welkom maakt niet uit hoelang en er is ruimte zat. Wij, Jacqueline en ik hadden aangegeven laat maar weten wanneer je het beu zijn daar in Banff en dan komen we jullie ophalen wanneer jullie denken dat het tijd is. Altijd leuk om vrienden te verwelkomen hier op de farm.
In tussen gaat onze hond Pepsi zich vreemd gedragen, lusteloos, zij eet bijna niet meer en wordt daar door als maar dunner. Op een geven moment kom ik er achter als ik haar 's avonds voor het naar bed gaan, haar dagelijkse lekkernij (honde koekje) geef dat zij slecht ziet en dan gaat het ineens snel bergafwaarts met haar. In een mum van tijd is zij compleet blind en valt ze steeds om, ook lopen gaat niet meer. Tijd om die toch altijd vervelende beslissing te nemen en haar uit der lijden te verlossen.

Een mooi aandenken aan onze Peps

Een hond hoort nu eenmaal op een farm dus Jacqueline gaat opzoek naar een andere hond. Velen passeren de revue en ook wij weten niet goed wat te doen, gaan we een volwassen hond nemen of een pup, nemen we eens een keer iets anders of toch weer een Border Collie altijd van die vragen die constant door je hoofd spoken. Op een dag onderweg naar Moose Jaw ziet Jacqueline op internet een advertentie waar jonge pups worden aangeboden laat dat nu net op onze route liggen en kijken kan geen kwaad. Dus zo gezegd zo gedaan na eerst gebeld te hebben en inmiddels vernomen te hebben dat er maar één pup maar over was zijn we toch gaan kijken, natuurlijk raad je al wat er gebeurt als je naar jonge diertjes gaat kijken, dan ben je gelijk verkocht. Nadat Jacqueline hem opgepakt had nestelde hij zich direct op haar borst, logish natuurlijk want dat doet iedere man lekker knus tussen de borsten liggen, toch?, Uuhm even terug lezen, kijken dat ik niet teveel uit de school klap. Okay, ja de pup was van het mannelijke geslacht. Nadat de pup dicht tegen haar aan kroop was het voor Jacqueline zeker dit ging hem worden en we kregen hem ook gelijk mee. Eén van de kinderen van die mensen waar we de hond ophaalden noemde de pup Buddy en dat vonden we wel een leuke naam dus werd onze pup Buddy genoemd.

Buddy een week of 6 oud

Buddy is inmiddels 10 maanden oud en heel wat groter geworden en ook ontzettend ondeugend en soms ook erg vervelend. Hij luisterd goed dat moet ik wel zeggen maar af en toe steld hij mijn geduld van het hebben van een jonge pup aardig op de proef. Ondanks alle speeltjes die hij heeft vind hij het toch nodig om op spullen te bijten die daar niet voor bedoeld zijn. Ook vind hij het leuk om dode dieren of andere voorwerpen die hij ergens in het veld vind mee te nemen en tentoon te stellen voor ons op het grasveld. Regelmatig moeten we dan ook met de vuilniszak het grasveld over om de troep op te ruimen. Als de leut eraf is wordt er net zoals met kinderen er niet meer naar de speeltjes omgekeken, what's new. Het is een vreselijk actief beest en gaat ook graag mee in de auto of truck overal mee naar toe het is een echte Buddy en trouwe viervoeter.

Voorjaar is eindelijk daar en dan is het ook tijd voor onze jaarlijkse gezins uitbreiding met kuikens. Eén dag oude kuikens die opgroeien tot kippen die ons van de gezonde overheerlijke natuurlijke eitjes voorzien. Dat moet ik ons wel mee geven we eten voor ons doen redelijk gezond met veel natuurlijke home grown producten en vlees wat we in grote hoeveel heden aangeleverd krijgen van onze buren die natuurlijk hooi gevoerde koeien hebben en elk jaar daar één van slachten. Het klinkt misschien allemaal primitief maar dat is het echt niet ze hebben hier een iets andere levens stijl dan in Nederland, omdat we omringd zijn door farmers komt hier niet alles uit een pakje, uitgezonderd de hagelslag dan. Deze keer hebben we ook kleine Kalkoenen en eendjes erbij heel schattig en erg leuk.

Inmiddels is het April en het bericht is daar, de kids, ik noem hun maar even voor het gemak de kids. Het is een jong stel Emke en Jasper genaamd die allebei een rugzakje mee dragen uit het verleden en die graag een jaartje er tussen uit wilden om hun grenzen te verleggen en natuurlijk de ultieme relatie test ondergaan. Een jaar lang op elkaars lip zitten, wat is er een betere test dan een jaar lang een werk vakantie te nemen in een ander land. Na in Ontario te zijn begonnen via Banff en Banff national park wilden ze graag ook eens op de pairie kijken. Ze hadden voor zich zelf al een plannetje gemaakt en dat was een week of 4 bij ons vertoefen een campertje kopen en dan van ons uit gaan reizen richting Britisch Colombia alwaar voorlopig te eindigen in Lilloet waar ze op een winery gingen werken. Jasper hadden we al eens ontmoet bij zijn ouders (vrienden van ons) tijdens één van onze bezoeken naar Nederland en met Emke na haar een paar keer gesproken te hebben via Skype was het de eerste face to face kennis making in Banff waar we hun gingen ophalen. We hebben het erg naar ons zin gehad met die kinderen. Emke is een type die weet wat ze wil en heeft veel ambities en verborgen talenten. Jasper is meer de onzekere, de kat uit de boom kijkende, laid back persoon van de twee, maar als hij eenmaal aan het werk is en hij vind het leuk wat hij doet dan is hij niet meer te stoppen.
Ook koken was één van Jasper zijn talenten en samen met Emke verraste hij ons met culinaire hoogstandjes en wij hebben daar dan ook aardig gebruik van gemaakt. Veel karweitjes die al lang rond slingerden hebben we kunnen volbrengen in die korte tijd dat de kids hier waren.

Bochtjes maken in een olie leiding viel niet mee, maar Emke had het snel onder de knie en Jasper deed netjes wat hem verteld werd.

Emke bleek ook een grote liefde voor beestjes te hebben en had in het verleden diverse beesten gehad dus leek het ons leuk om hun mee te nemen naar een small animal auction. Een auction die wij 2 keer in een jaar bezoeken om een Peacock te vinden. De Peacock hebben we nog steeds niet gevonden maar we presteren het wel om elke keer met een ander dier of dieren thuis te komen. Deze keer stak ik mijn vinger in de lucht toen er na de nodige aahs en oohs uit Emke's en Jacquelines mond kwam met het zien van 2 lammetjes. Het ging om één lammetje maar eentje alleen is ook maar alleen dus doe die andere er dan ook maar bij.

2 lelijke lammetjes in een stal.

Niet wetende dat deze lammetjes nog met de fles gevoerd moesten worden (tja weet ik veel) dus na enige discussie waar ik uit op maakte dat de volgende dag deze lammetjes niet meer zouden leven als ze niet met de fles gevoerd zouden worden, dan ook nog maar een bezoek aan de plaatselijke Peavy Mart en de nodige atributen inslaan, zo gingen we dus naar huis met beiden zowel Jasper als Emke een lammetje op schoot en een kofferbak vol met melk poeder, flessen, spenen en een hele apotheek aan spuiten en veterinare artikelen en aanverwanten. Eenmaal thuis gekomen ontpopte ook Jasper zich als een ware dieren liefhebber en ondanks nooit dieren te hebben gehad kwam toch de wens naar buiten om toch ook ooit wat diertjes te kunnen hebben. Jasper was ook erg gecharmeerd van onze Buddy en noemde hem in eens Buddy Budweiser dat klonk best leuk en nog steeds ook nu nog wordt onze hond regelmatig Buddy Budweiser genoemd, een liefkozend naampje voor onze hond. Nou Jasper er staan hier nog steeds diverse betaalbare farms te koop dus als de dieren liefde nog diep zit wat let je. Jasper zijn ouders (Henk en Wilma) zijn goede vrienden van ons en als ouder ben je toch wat bezorgd als je kind in een vreemd en ver weg land gaat rond reizen voor een jaar. We hadden dan ook regelmatig contact met Henk en Wilma en lieten hun ook weten mocht er wat op doen we zijn zo bij hun. Emke's familie is op bezoek geweest toen Emke en Jasper in Banff waren maar Henk en Wilma hadden Emke en Jasper al 6 maanden niet in levende lijve gezien dus werd onderling tussen Jacqueline en Wilma zonder dat de kids er vanaf wisten geregeld dat Henk en Wilma een reisje boekten richting Canada en dat ze onverwachts hier het erf op zouden rijden om de kids te verrassen. Dat is ook gelukt dat was een echte verassing. Henk en Wilma zijn gezellig voor 2 weken gebleven en hebben we diverse reisjes gemaakt en hun zoveel mogelijk van de omgeving laten zien. Eén van de hoogte punten was in het Grasslands National Park de Bizons te zien die daar in het wild leven.

Even tijd voor een picknick achter een oud schooltje uit de wind.

Emke legt alles vast op de gevoelige plaat.

Oh pas op hij kijkt onze kant op

Zo dichtbij waren ze, amazing

Prairie Dogs

Ook Prairie Dogs zijn nieuwsgierig net als ons naar hun.

Het deed Jasper goed om zijn ouders te zien

We lazen alle information borden, maar deze vonden we beter om over te slaan

Heel vaak kun je de Bizons niet vinden maar op het moment dat wij daar naar toe gingen waren de Bizons wonderwel nieuwsgierig genoeg wie Emke, Jasper, Henk en Wilma waren want ze kwamen ineens te voorschijn en blokkeerden ons de weg om verder te kunnen. Een amazing maar gevaarlijk animal van dichtbij. Ook de zoek tocht voor een camper busje voor de kids waar ze mee rond wilden trekken verliep voorspoedig en zo konden nadat we de hele camper nagekeken en onderste boven te hebben gekeerd, Emke en Jasper met een gerust hart vertrekken en beginnen aan hun volgende avontuur. Dat ze het heel leuk bij ons hebben gehad konden we er wel uit opmaken omdat ze aan het einde voordat hun werk visum af zou lopen nog graag een paar weekjes op de prairie wilden verblijven voordat ze weer richting Nederland zouden gaan. Dus zwaaien en "see you later kids".

Zo gingen wij ons opmaken voor het volgende bezoek want er zou nog meer bezoek uit Nederland komen. Jan en Carla Menheere uit Biezelinge gingen een reis door Canada maken met een Camper en gingen Saskatchewan door kruisen via Highway #1. Highway #1 ligt op ongeveer een uur rijden van ons dus hadden we afgesproken dat hun af zouden slaan een een nachtje bij ons op de farm verblijven. Helaas regende het dat weekend maar niet te min hebben we een gezellig weekend gehad met de Menheertjes uit Biezelinge.

Wij vinden het altijd ontzettend leuk dat mensen de tijd nemen om even aan te komen zodat we hun kunnen laten zien, hoe, wat en waar we wonen, omdat het gewoon niet te vergelijken is met Nederland en moeilijk uit te leggen is in een verhaal of met foto's.
Mijn moeder is afgelopen Juni en wel Juni 6, 80 jaar geworden een prachtige mooie leeftijd. Ze had daarvoor al aan gegeven er niet naar uit te zien naar haar 80ste verjaardag, de drukte, het geregel enz. dus hadden we voor gesteld of ze haar verjaardag niet een keer in Canada wilde vieren. Ja je moeder 80 worden en er dan eigenlijk niet zijn of naar toe gaan dat zou eigenlijk niet kunnen, maar ik keek er niet echt naar uit om naar Nederland te moeten dus kwam het voor beide partijen goed uit om het op deze manier op te lossen. Het idee om met haar verjaardag hier in Canada te zijn leek haar wel wat en na wat tegen gesputter van mijn zusters is mijn moeder van eind Mei tot begin July hier geweest. Uiteraard ga je dan ook wat doen want 6 weken met je moeder op schoot zitten doe je niet. Ik met mijn moeder niet en mijn moeder niet met mij op schoot, zou ze wel willen maar daar gaan we mooi niet aan beginnen. Geintje hoor Ma. Anyway we hadden bedacht om haar mee te nemen naar Mount Rushmore in South Dakota USA als cadeau. Ook wij zijn daar nog nooit geweest en het leek ons leuk omdat moeders ook de presidenten kent en toch ook een beetje de geschiedenis van Amerika en hun presidenten, het is dus niet iets totaal onbekend. Een mega mooie touristische attractie van deze sculptures is Mount Rushmore en zeker de moeite waard, maar de meest aansprekend en meer emotionele is de onbekende mountain sculpture van Crazy Horse, op een steenworp afstand van Mount Rushmore wordt deze uitgehakt in een berg. The Crazy Horse Memorial, Google het maar eens als je er meer over wilt weten dit verhaal over de legende Crazy Horse start in 1948. Voor m'n moeder een onvergetelijke trip. Verder is mijn moeder in de watten gelegd door Toos en Darcy met een avond met muziek in Valmarie waar ze ook ongelooflijk van genoten heeft.

Binnenkomst at Mount Rushmore

Tijd voor een kopje koffie

Invitation 1939 het carven begon in 1948 and nu ano 2015 is het nog niet klaar.

Het gaat nog many lifetimes duren voor het af is.

Deadwood

Beroemde of misschien meer beruchte Calamity Jane

Toos, Darcy en Moeders

Een vriendin van ons wie ook een echte farm girl is heeft op de farm gepast zodat wij met een gerust hart een weekje weg konden. Helaas voor haar en voor ons kwam er op de laaste nacht voordat wij terug zouden zijn een predator langs die zich smakelijk vermaakt had aan de kuikens, kalkoenen en eendjes, helaas maar dat is het leven op de prairie en het natuurlijke instinct van een roof dier. De lammetjes die we op de auction hadden gekocht hebben het hart gestolen van Jacqueline en doordat Emke ook zo in de weer was met de schaapjes werd dat nog meer aangewakkerd en dat verlangde naar meer. 2 kleine lammetjes in de wei samen met de geitjes dat gaat nog wel maar die lammetjes worden groter en op een gegeven moment zijn het schapen. Schapen zijn leuke beesten maar het zijn ook vieze beesten en stinken dus heb ik Jacqueline mede gedeeld dat die beesten als ze groter worden richting de grote wei en stal moesten verhuizen, ik wilde ze niet om en rond het huis hebben. We hebben een klein weitje vlakbij het huis waar de kippen en 2 kleine pigmee geitjes lopen. Achter de bomen dus meer buiten onze yard hebben we nog 3 weien en een stal waar de paarden altijd stonden dus op reuk afstand en niet hele dagen dat geblèèr aan je hoofd is een mooie plaats voor schapen. Dat er ook weer nadelen aan zitten nemen we dan maar weer op de koop toe en zoeken we weer naar een oplossing. Schapen zijn aantrekkelijk voor Coyote's en ook die predators hebben we in de buurt dus moesten alle weien voorzien worden van gaas. Of we nog niet genoeg te doen hebben, maar goed alles voor het meisje hè zeggen ze dan dus hup maar weer, en een week lang gaas spijkeren samen met schaap herderin (Jacqueline). Nou dacht Jacqueline dat gaat lekker een mooi weitje lekker de ruimte, leuke beestjes, we hebben hooi, we hebben water laat ik er nog maar eens 10 schapen bij kopen, wel in overleg natuurlijk maar niet zonder slag of stoot heb ik haar mede gedeeld dat zij voor de schapen moet en gaat zorgen en dat ik andere bezigheden heb waar ik me druk over wil maken en niet een herd schapen. Niet dat er al veel van terecht is gekomen want inmiddels zijn we enkele maanden verder en ik loop nog steeds achter die schapen aan met of zonder de schaap herderin, hè Jacqueline.

Tussen door wordt mij ook nog medegedeeld het "blijde" nieuws en dat wil ik dan wel met jullie delen, dat we in "blijde"verwachting zijn. Nee niet Jacqueline maar de schapen, en niet één maar 6. Hier komt ie. Eén van die lammetjes die we op de auction hadden gekocht was een rammetje, ja en? denk je dan, nou Jacqueline dacht dat hij nog niet volwassen genoeg zou zijn om de volwassen schapen te dekken dus liet ze de inmiddels wat groter geworden Ram samen met de schapen in één wei. Ja hallo wat denk je nou, een jonge adonis die even samen met 6 leuke meiden alleen in een wei gelaten wordt, ha ha ja dat wordt feest in een mum van tijd zat hij er boven op enneuh we hoefden het niet eens voor te doen hij wist precies hoe het moest. In January wordt het eerste lammetje al verwacht dus dat is een leuk vooruitzicht om met -20 Celsius in de vries kou en sneeuw een lammetje ter wereld brengen en naar alle waarschijnlijkheid ook nog 's nachts natuurlijk. Wel alle gekkigheid op een stokje dit is allemaal een part of the learning curve waar we door heen gaan. Ondanks dat ik er tegenop zag vind ik het ook wel weer leuk, we worden nu we ook vee hebben Ranchers genoemd en dat is een woord waar ik van droomde toen we de grote stap gingen maken. Inmiddels heeft de ram zijn eigen weitje en stal waar hij uit kan rusten van het toch wel uitbundige gefeest en het chasen van de girls. Het verhaal van de ram en de 6 schapen.

We hebben een mooie zomer achter de rug weinig of geen regen maar toch naarmate we naar de herfst gingen vochtige nachten en morgens, wat het voor de boeren moeilijk maakte om te harvesten niet dat wij daar last van hebben maar je wordt er toch constant mee geconfronteerd omdat 90% van mijn klanten en Jacqueline haar Massage klanten farmers zijn. Jacqueline stopt aan het eind van dit jaar met haar part time baan bij de bank. Het boerin zijn en haar massage studio neem te veel vrije tijd in beslag en omdat ze ongezonde stress uit de weg wil gaan heeft ze besloten om te stoppen met de bank. Vanaf 31 december is ze net als ik semi retired zo ze dat hier noemen. Onze To Do list wordt ook maar niet korter eerder langer dus er staat nog veel op de planning om te doen en ik kijk er dan ook erg naar uit om onze droom waar we al een groot gedeelte van verwezenlijkt hebben verder uit te breiden. Iets wat ik geleerd heb uit de story van Crazy Horse "Never forget your dreams"
Inmiddels zijn we aangekomen in September en hadden we een reis geboekt met de Rocky Mountaineer. Dat is een trein die door heel Canada rijd van Oost naar West of andersom. Eigenlijk hadden we die reis met de Rocky Mountaineer gewonnen maar dat was alleen de heen reis naar Vancouver, maar niet de terug reis. We konden deze reis ook inwisselen voor een reis cheque en dan later gebruiken maar dat wilden we niet. Dit was een uitgelezen kans om deze veel besproken trein reis te gaan maken want uit je zelf doe je dit niet zo snel. We hadden het dan ook zo geregeld en dat verliep allemaal geweldig dat als Emke en Jasper de terug reis zouden gaan ondernemen naar Saskatchewan wij de trein nemen naar Vancouver en hun konden ons dan daar op pikken en samen weer naar terug rijden naar de prairies. Dit paste allemaal precies in elkaar en hadden we een gezellige terug reis in de Camper Van van Emke en Jasper. De trein reis naar Vancouver was leuk en fantastich geregeld maar ik denk dat wij met ons 46 en toen 53 jaar de jongste van de gehele trein waren. Het is een prachtige reis door de velden, bossen en langs de rivieren en meren van Canada maar je ziet het door een aantal raampjes en dat is het. Het gaat niet snel en de entertainment aan boord is fantastich maar ik had er meer van verwacht. Het wordt in de reis gids iets mooier naar buiten gebracht voor mijn gevoel dan dat het in werkelijkheid is en ik denk ook dat het voor de ouderen onder ons een prachtige georganiseerde reis is. Maar weer een ervaring rijker en iets waar we weer over mee kunnen praten.

In de laaste weken van hun trip welke Emke en Jasper met ons door wilden brengen waren zoals verwacht weer heel leuk en ik mis hun nog elke dag. Kids brengen toch ook een hoop gezelligheid mee. We hadden een project om een oude barn te slopen en dat was ondanks wat snij wonden en hoofd blesures vrij snel geklaard. Jasper had nog niet echt een idee wat we met al dat hout moesten maar inmiddels heb ik hem laten weten via foto's dat er al van dat hout gebruikt is om het één en ander op te knappen of te maken op en rond de farm.

Uiteraard hebben we al onze familie nog wonen in Nederland deze families vormen samen met onze vrienden toch nog steeds band waar we niet omheen kunnen en ook niet willen. Toch is het nog steeds moeilijk om een evenwicht te vinden in de afstand. Regelmatig komt het dan ook ter sprake gaan we wel of gaan we niet richting Nederland. Meestal kiezen we ervoor wat ons gevoel zegt en dit keer kwam bij Jacqueline naar buiten dat ze toch wel graag bij de 70ste verjaardag van haar vader wilde zijn en ook weer eens op de koffie bij haar Oma. Er is wel Skype, whatsapp en wat al niet meer maar dat persoonlijke bezoekje die knuffel of toch even die hand schudden is zo af en toe ook nodig. Doch maakt het hebben van beesten het er niet makkelijker op, je moet zo vinden wij iemand lastig vallen die voor de beesten zorgt. Niet dat Jamie want zo heet de vriendin die onze chores waar neemt als we eens weg willen, het erg vind verre van dat, ze vind het geweldig om voor de veestapel te zorgen en het is hier ook zo heerlijk rustig zegt ze dan altijd, maar toch is er altijd een beetje twijfel van onze kant. Anyway deze keer ging Jacqueline in November richting Nederland voor twee weken om heerlijk in haar eentje te visitten met haar ouders en vrienden. Heerlijk in je eentje hoef je geen rekening te houden met die ander en kun je doen laten wat je wil. Ze heeft het geweldig naar haar zin gehad vooral ook met haar broer, schoonzus, neef en vriendinnen. Een speciaal moment heeft ze ook met haar nichtje Jette gehad een meisje die erg naar Jacqueline trok en die ook nadat Jacqueline een weekend met haar familie waar haar nichtje Jette onderdeel van uit maakte doorbracht toch Jacqueline in de verlegeheid wist te brengen door te vragen of ze het weekend daarop weer naar Jacqueline toe mocht. Zo gebeurde dat Jette met haar vader, Jacquelines broer, het weekend erop weer vanuit Assen weer naar zeeland reed om nog een weekendje met Jacqueline door te brengen. Dit zijn momenten waar je een traantje moet wegpinken omdat het zo ontroerend is. Echt geweldig.

Jacqueline en Jette

Jacqueline en vriendin Anita

Jacqueline met haar 2 nichtjes en broer

Dikke pret met haar vriendinnen Marieke en Miranda

Het jaar is nog niet om maar voor nu is het genoeg, tot aan December weten je nu hoe het afgelopen jaar is geweest. Natuurlijk is er nog veel meer om over te schrijven zoals een Solstice Festival wat we hier elk jaar houden. Mijn positie met de plaatselijk Kamer van Koophandel en Jacqueline die gevraagd is om 1 dag in de week te komen werken voor een bedrijfje in Hodgeville. Maar er moet ook nog wat over blijven voor een volgende keer stel je voor dat het eens een saai jaar zou worden. Mede door vrienden, Familie en de mensen om ons heen was het weer een fantastisch jaar. Wensen wij iedereen van uit hier Happy Christmas and A Wonderful and Healthy New Year, tot een volgende keer.